Het koningshuis en de Rebbe van Munkatch

De geboorte Koningin Juliana kan zeker een ‘wonder’ genoemd worden. Voor koningin Juliana’s geboorte, konden haar ouders – Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik – jaren lang geen kinderen krijgen. Miskramen en een doodgeboren zoon in het jaar 1902, maakte men bezorgd dat prins Heinrich XXXII Reus van Kostritz (zoon van Wilhelmina

’s oudere nicht) de opvolger van de Nederlandse troon zou worden.

Prins Heinrich was behalve de eventuele troonopvolger van de Nederlandse troon ook een Duitse prins die goede relaties had met de Duitse keizerlijke familie en het leger. Als hij de Nederlandse troon zou krijgen was men bang dat de prins Nederland zou toevoegen aan de belangen van het Duitse rijk wat natuurlijk ten koste zou gaan van de Nederlandse onafhankelijkheid.

Met al deze zorgen aan haar hoofd besloot Koningin Wilhelmina om in 1908 een korte vakantie te nemen naar Marienbad, Oostenrijk. Omdat dit geen officieel staatsbezoek was, had de koningin slechts enkele mensen mee genomen en was er geen welkoms-commitee om haar te ontvangen op het treinstation van Marienbad. Echter, tot Wilhelmina’s verbazing stonden er vele honderden mensen op het perron.

Het was duidelijk een zeer prominent persoon zojuist was aangekomen. Iedereen was samengekomen om maar een glimp van deze bekende persoon op te vangen. Toen de koningin vroeg voor wie al deze mensen hier kwamen, antwoordde men haar dat de Rebbe van Munkatch (uitgesproken als: ‘Moenkatsj’), rabbijn Tzvi Hirsch Spira (1845-1914) net was aangekomen. Veel van de Rebbe’s chassidim waren naar het treinstation gekomen om de Rebbe te verwelkomen. Uiteraard vroeg Wilhelmina wat een ‘rebbe’ precies was. Men vertelde haar toen dat een Rebbe een zeer heilig man is, vol van wijsheid en brochos (een zegen) en advies geeft aan zijn volgelingen. Duizenden mensen zoeken zijn advies en vragen de Rebbe om voor hen te bidden. Vaak worden de Rebbe’s gebeden verhoord en zij die zijn zegen vragen, leven om die zegen te zien worden vervuld.

Toen de koningin hiervan hoorde, dacht zij meteen aan haar eigen situatie en vroeg zij om een audiëntie met de Munkatcher rebbe.

De volgende dag, bezocht de koningin de Rebbe met twee van haar assistenten. De Rebbe zelf had twee bochrim (jongens) met zich meegenomen om te dienen als tolk.

Munkatcher Rebbe zy"a Op het moment dat Wilhelmina tegenover de Rebbe ging zitten besefte zij dat de man tegenover haar, een zeer groot man was. Ze sprak over hoe bedroefd zij was dat zij geen kinderen kon krijgen terwijl de Rebbe aandachtig luisterde naar de zorgen van de Nederlandse monarch.

Toen zij uitgesproken was, zei de Rebbe haar dat zij zich geen zorgen hoefde te maken. Haar monarchie zou door blijven gaan. Toen ze op stond om te vertrekken, citeerde de Rebbe een pasuk (tekst) uit de Torah dat haar koninkrijk niet afgekapt zou worden ‘totdat Shilo komt’ (Bereshis/Gen. 49:10). “De Koningin zal nakomelingen hebben tot de komst van Moshiach (de Messias),” waren de Munkatcher Rebbe’s laatste woorden van de audiëntie.

Een jaar later, in 1909, werd Juliana geboren. Het enige kind dat Koningin Wilhelmina ooit had. — “Als jullie de geboden van Hashem, jullie G-d, houden en gaan in Zijn wegen. Dan zullen alle volkeren van de wereld zien dat de Naam van Hashem op jullie is, en zij zullen jullie vrezen,” Devorim/Deut 28:9-10.

Zoals wij in het bovenstaande – waargebeurde – verhaal zien, leren wij dat wanneer Joden handelen in de wegen van de Torah, de niet-Joodse volkeren ook zullen zien dat wij een heilig volk zijn dat aan Hashem toebehoort. Een Kiddush Hashem en een ‘licht voor de volken.’ —- UPDATE 18 Mei 2011:

Een van de rabbijnen met wie ik leer vertelde mij vandaag dat de tolk (de bochur), de schoonvader van zijn oom was.

Met dank aan Joel v. Schukkman