Lag Baomer is alweer voorbij. De tijd vliegt. Maar toch ga ik in gedachten steeds terug naar dat prettige gevoel in Meron.
Zoals je weet komen er tijdens Lag Baomer op één dag zo ongeveer 500.000 mensen. Dus er is een enorme drukte.
Je probeert wat te zien van het graf van Rabbi Shimon vanuit de verte maar zelfs dat viel niet mee. Nadat ik steeds heb moeten duwen en geduwd werd had ik er gauw genoeg van. Ik besloot om een stil hoekje op te zoeken en daar wat tehilliem te zeggen. Het hoekje was windstil en prettig, weliswaar redelijk ver weg van het hele gebeuren maar dat kon mij niets schelen. Tenslotte kom je daar om te davvenen. Het moment dat ik begon te davvenen dwaalden mijn gedachten af.
Ik probeerde me toch te concentreren.
Toen ik voor mijn familie, vrienden en heel Israël gedavvend had voelde ik mijn maag rommelen en dacht 'oh ja, ik heb de hele dag nog niets normaals gegeten, ik heb echt trek in een bord heerlijke kippesoep. Snel daarna dacht ik verder 'wat een onzinnige gedachten, je bent in Meron en je weet dat het kamperen is en ongemakkelijk. Morgen maak je thuis kippesoep.'
Niet lang daarna besloot ik de lange weg terug naar huis te aanvaarden. Natuurlijk moest ik even stoppen op de 'home base' Jad Ezra's stand bij de ingang van Meron. Daar wordt elk jaar gratis koffie, thee, limonade en koek aan de duizenden bezoekers verdeeld.
Ik arriveer bij de stand en loop naar de achterkant om een beetje van de relatieve stilte te genieten. De achterkant is afgesloten voor het grote publiek en alleen beschikbaar voor de vrijwilligers van Jad Ezra. Ik ging op een bankje zitten en wordt door Jitschak verwelkomd en hij zegt:
"Hee Lea hoe gaat het met jou? Weet je, ik heb heerlijke kippesoep, heb je daar trek in?"
Ik kon mijn oren niet geloven en zei meteen 'ja, graag'.
Dit bord met kippesoep was de lekkerste soep die ik in jaren gegeten heb. Wat een Hashgacha Pratiet (G'ddelijke Voorzienigheid).
Na de soep ben ik helemaal blij op de bus gestapt terug naar huis.
