De hemel ligt in Syrië

Opinie-artikel van Likoed Nederland op De Dagelijkse Standaard, 23 juni 2014.

Bijna dagelijks lezen we over de gruweldaden die in naam van de radicale islam worden gepleegd. Islamitische organisaties als Al-Qaida, Al-Shabaab, de Moslim Broederschap, Hamas, Taliban, ISIS en Boko Haram lijken zelfs voor onschuldige vrouwen en kinderen geen enkel mededogen te hebben.

Deze bewegingen zijn alle vervuld van haat naar andersdenkenden, of dat nu Joden, christenen, atheïsten of sjiieten zijn. Ze willen allemaal de middeleeuws geïnspireerde sharia invoeren, waarmee vrouwen, homo’s en een ieder die enige vraagtekens bij de sharia stelt, onderdrukt wordt.

Ze streven ook allemaal naar een Islamitische heilstaat, in de vorm van een Kalifaat, een groot islamitisch rijk. Dit moet niet alleen het Midden-Oosten bevatten, maar ook half Europa. Want al het land dat ooit in islamitische handen was, is volgens hen ‘islamitische heilige grond’. Dat geldt dus ook voor Hongarije, Spanje, Griekenland, Roemenië, Portugal, half Italië, Kroatië, Servië, Albanië en delen van de Oekraïne en Oostenrijk.
In de woorden van artikel 11 van het Handvest van Hamas: “Hierdoor zijn deze landen geheiligd voor moslimgeneraties tot het einde der dagen.”

Wahabisme

Deze extremistische organisaties zijn allemaal gegrondvest op het wahabisme, de oerconservatieve variant van de islam, afkomstig uit Saoedi-Arabië.
Als gevolg van de Islamitische revolutie in Iran van 1979 en de daarop volgende Irak-Iran oorlog nam deze beweging een grote vlucht.
Dat is mogelijk door de financiering met miljarden oliedollars uit de Golfstaten, waarmee imams in deze leer worden opgeleid en uitgezonden over de hele wereld. Vanaf circa 1980 heeft deze leer daardoor een steeds groter stempel gedrukt op de wereldwijde moslimbevolking. De roep om ‘hoofddoekjes’ en ‘sharia’ explodeerde wereldwijd.

Inmiddels is het trouwens een boemerang geworden: met hun extremisme en gewelddadigheid vormen de terreurorganisaties nu niet alleen meer een gevaar voor christenen, joden en sjiieten, maar ook voor hun oorspronkelijke financiers: de machthebbers in de Golfstaten.

Apocalyps

Nergens wordt er zo nietsontziend gewelddadig gevochten als in Syrië en Irak. Dat komt omdat de strijders van beide partijen – zowel soennieten als sjiieten – geloven dat zij momenteel bezig zijn met de islamitische strijd van het einde der tijden.

In de soennitische islamitische profetieën zijn er vele verhalen die betrekking hebben op de confrontatie van twee grote islamitische legers in Syrië in de buurt van Damascus: de “Grote Slag” (kan ook vertaald worden als “Grote Slachting”).
Deze profetieën inspireren veel strijders. Het gaat voor hen om veel meer dan een conflict tussen de Syrische dictator Assad en zijn tegenstanders, maar om de overwinning van het ‘ware geloof’ en een plekje in de islamitische hemel.

Dat geldt evenzeer voor sjiieten, want ook zij geloven dat deze strijd de voorbode is van een apocalyptische voorspelling: die van de terugkeer van de imam Mahdi, die zal komen in een tijd van oorlog, om een wereldwijde islamitische heerschappij te vestigen in de eindtijd van de wereld.
Zij zeggen dat als zij sterven, dat dit dan als martelaar is, waardoor ze herboren zullen worden als de imam Mahdi verschijnt, om te kunnen vechten in zijn leger. In de woorden van een sjiietische strijder: “Niets is meer waard, zelfs mijn familie niet. Het is onze plicht. ”

Volgens de sjiietische profetieën zullen honderdduizenden mensen worden gedood. De hele regio zal worden opgeschud, ook Irak, Iran en Jeruzalem: “het bloed zal tot kniehoogte komen”.
Dat is trouwens een belangrijke reden waarom de godsdienstwaanzinnige Iraanse ayatollahs nooit over atoomwapens mogen beschikken. Ze mogen niet in de verleiding komen om de komst van de eindtijd te ‘bespoedigen’ door het afvuren van atoombommen.

Zowel de soennitische als de sjiietische voorspellingen worden intensief gebruikt door imams aan beide kanten om strijders van over de hele wereld te werven. Slechts weinige geestelijken durven zich daartegen te verzetten, om te voorkomen dat ze worden gezien als twijfelaars aan de heilige geschriften: op de Koran mag je immers geen kritiek leveren.

Hoe verder

Wat betekent dit alles? In de eerste plaats dat de toestroom van strijders eerder zal toenemen dan verminderen. De beelden van de strijd stimuleren steeds nieuwe jongeren om hun geloof ‘te verdedigen’, in een strijd die kan leiden tot het islamitisch martelaarschap – wat rechtstreeks toegang tot de islamitische hemel geeft.
Dat heeft weer tot gevolg dat de gevechten zich waarschijnlijk nog verder zullen uitbreiden. In Afrika is dat al zichtbaar en in het Midden-Oosten lopen bijvoorbeeld Libanon, Jordanië en Saoedi-Arabië het risico meegezogen te worden.

Ook het Westen wordt bedreigd door deze ontwikkeling. De naïviteit en ontkenning hiervan – die je nu nog geregeld ziet – zal moeten stoppen om deze bedreiging het hoofd te bieden.

Het vrije westen zal juist snel maatregelen moeten nemen. Om te beginnen kan het niet zo zijn dat er nog ontwikkelingshulp direct of indirect terecht komt bij extremistische groepen, die daar haat tegen andere geloven mee zaaien, zoals bij de subsidies aan de Palestijnen het geval is. Met dat geld bijvoorbeeld worden Jodenmoordenaars beloond met salarissen waar de Nederlandse Jan Modaal niet aan kan tippen.

Verder zullen er veel strengere wetgeving en maatregelen moeten komen tegen radicalisering, haatzaaiende geloofsuitingen, door geloof geïnspireerd geweld en de rekrutering van islamitische strijders.

Hopelijk is de aanslag in Brussel op het Joodse Museum afgelopen mei voor velen een eye-opener. Want het is in de geschiedenis al zo vaak gebleken dat extremistische gewelddadige ideologieën zich in eerste instantie keren tegen de Joden. Of dat nu de inquisitie of het nazisme was.
Maar het houdt daarbij nooit op, daarna volgen anderen.