De Kolonisten,
Met pijn en verdriet heb ik het nieuws gehoord over de afslachting van mijn buren in Itamar. Vader, moeder en drie kinderen.
Mijn buren? Ik woon in toch in Jeruzalem hoe zijn zij dan mijn buren?
Het is heel eenvoudig. Als het niet voor de kolonisten zouden zijn die mijn achtertuin bewaken doordat zij in Judea en Samaria wonen dan zou ik in Jeruzalem veel minder veilig zijn. Het zijn de kolonisten die zo een grote liefde hebben voor het Joodse volk en het Joodse land dat zij bereid zijn op de heuvels van Judea en Samaria te wonen en de voor- en achtertuin vormen van mijn huis. Ja dus, een buffer, een kleine buffer voordat deze bloeddorstige moordenaars zich op de grote steden kunnen richten. Soms lukt het hen om dood en verderf te maken in de grote steden. Maar zonder onze kolonisten dan zouden de bloeddorstige moordenaars zich uitsluitend op de steden richten.
Onze vijanden kan het niets met het land schelen. Het feit dat ik als jodin leef en besta is hun motivatie tot moord. In Gaza is er feest en zijn er snoepjes uitgedeeld uit blijdschap van het bloedvergieten.
Vanochtend op de radio is een buurvrouw uit het plaatsje Itamar geinterviewd en ze zei: "Wij gaan door met ons leven, we laten ons niet bang maken en intimideren door bloeddorstige terroristen. Onze taak is hier te wonen en te werken en dat zullen wij blijven doen".
Beste Kolonisten,
Ik ben jullie heel erg dankbaar voor de moeilijke taak die jullie op je hebben genomen. Jullie zorgen voor mijn veiligheid en de veiligheid van het Joodse volk. Terwijl jullie net zoals ik, gewoon in Jeruzalem kunnen wonen en je een stuk veiliger kunt voelen.
Jullie beschermen mijn voortuin en mijn achtertuin, een buffer om ons te beschermen tegen de bloeddorstige moordenaars.
Met pijn en verdriet heb ik het nieuws gehoord over de afslachting van mijn buren in Itamar. Vader, moeder en drie kinderen.
Mijn buren? Ik woon in toch in Jeruzalem hoe zijn zij dan mijn buren?
Het is heel eenvoudig. Als het niet voor de kolonisten zouden zijn die mijn achtertuin bewaken doordat zij in Judea en Samaria wonen dan zou ik in Jeruzalem veel minder veilig zijn. Het zijn de kolonisten die zo een grote liefde hebben voor het Joodse volk en het Joodse land dat zij bereid zijn op de heuvels van Judea en Samaria te wonen en de voor- en achtertuin vormen van mijn huis. Ja dus, een buffer, een kleine buffer voordat deze bloeddorstige moordenaars zich op de grote steden kunnen richten. Soms lukt het hen om dood en verderf te maken in de grote steden. Maar zonder onze kolonisten dan zouden de bloeddorstige moordenaars zich uitsluitend op de steden richten.
Onze vijanden kan het niets met het land schelen. Het feit dat ik als jodin leef en besta is hun motivatie tot moord. In Gaza is er feest en zijn er snoepjes uitgedeeld uit blijdschap van het bloedvergieten.
Vanochtend op de radio is een buurvrouw uit het plaatsje Itamar geinterviewd en ze zei: "Wij gaan door met ons leven, we laten ons niet bang maken en intimideren door bloeddorstige terroristen. Onze taak is hier te wonen en te werken en dat zullen wij blijven doen".
Beste Kolonisten,
Ik ben jullie heel erg dankbaar voor de moeilijke taak die jullie op je hebben genomen. Jullie zorgen voor mijn veiligheid en de veiligheid van het Joodse volk. Terwijl jullie net zoals ik, gewoon in Jeruzalem kunnen wonen en je een stuk veiliger kunt voelen.
Jullie beschermen mijn voortuin en mijn achtertuin, een buffer om ons te beschermen tegen de bloeddorstige moordenaars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten