Openbrief aan de spuger van Beth Shemesh. Hoe durf je?

Hieronder is een open brief geschreven in het Engels door de Aish HaTorah redactie en vertaald door Joel Netanel Schukkman:

Hoe durf je?
Hoe durf je
een 8-jarig schoolmeisje te bespugen en te terroriseren wanneer ze naar school loopt? Het kan mij niets schelen wat ze draagt; spugen, verbale mishandeling en gewelddadige dreigementen kunnen niet worden getolereerd.

Hoe durf jij jezelf een Chareidi, G-d vrezende Jood, te noemen? Je walgelijke daden staan lijnrecht tegenover het Jodendom. Je bent een schurk en een hooligan wiens gedrag, in de woorden van de Agudas Yisroel van Amerika ‘ver weg van fatsoenlijke, morele – Joodse! – waarden zijn.”

Hoe durf je ons in een positie te plaatsen waarin wij verplicht zijn om jouw afschuwelijke daden luid en duidelijk te veroordelen. Wij delen dezelfde theologie niet; we nemen het kwalijk dat wij enige associatie met jou hebben dat onze luide veroordeling noodzakelijk maakt.

Hoe durf jij je te kleden in de kledij van een religieuze Jood en een grootzalige Chillul Hashem te veroorzaken, waardoor onwetende Joden en niet-Joden over de hele wereld ten onrechte de media distorsies geloven dat jij op de een of andere manier religieuze Joden in Israel vertegenwoordigd. Jij bent als de kippah-dragende dief die dineert op varkensvlees; hij kan zichzelf geen ‘religieuze’ Jood noemen.

Je weigert om te luisteren naar Rabbijns leiderschap en jouw daden richten een onherstelbare schade aan het Joodse volk.
Hoe durf je – door middel van jouw verwerpelijke daden – een afkeer te veroorzaken bij Joden die nieuwsgierig zijn om te leren over hun Joodse erfgoed.

Hoe durf je de Torah’s weg van ‘liefde voor je medemens’ te verwerpen en in plaats daarvan barrières van haat en intolerantie op te werpen.
Misschien zou je moeten proberen om het voorbeeld van een echte Torah getrouwe Jood te volgen, de Mirrer Rosh Yeshiva, Rabbijn Nosson Tzvi Finkel zt”l.
~~~

Rabbijn Noson Zvi Finkel.
Een niet-religieus Israëlisch koppel was al twaalf jaar lang getrouwd en konden geen kinderen krijgen. Ze waren radeloos en besloten om advies te vragen van de befaamde Rosh Yeshiva. Het was een warme zomer dag toen het koppel op de deur klopten. De vrouw droeg de zomerkleren dat zij altijd droeg en was niet tznius (zedig) gekleed.

Rebbetzin Finkel deed de deur open en begroette het koppel. “Wat geweldig dat jullie gekomen zijn om mijn man te ontmoeten!” Ze keerde zich toen naar de vrouw en zei hartelijk, “Mijn man is een groot geleerde – hij leert de hele dag. Wanneer ik naar binnen ga om met hem te spreken, dan draag ik uit respect een sjaal. Waarom kom je niet met mij mee om te zien of ik er ook een voor jou heb? Ik denk dat ik misschien zelfs wel een sieraad heb dat erbij past en dan gaan we samen naar binnen om het hem te praten.”

Daarna gingen ze zijn studeerkamer binnen en vertelden de rabbijn waarom zij gekomen waren. Rav Finkel had moeite met praten omdat hij Parkinson had. Alsnog verzamelde hij al zijn kracht en sprak tot de vrouw. “Jij en ik hebben veel in gemeen.

Wij weten allebei wat lijden is,” en begon toen samen met de Rebbetzin te snikken waarop vervolgens het koppel begon te huilen.
De Rav sprak hierna nog een tijdje met het koppel en sprak troostende woorden tot hen. Daarna nam hij hun namen en beloofde om voor hen te bidden.

Geen geschreeuw, geen dreigementen, geen gespuug. Alleen liefde, respect en mededogen van een Jood naar een andere.

Maimonides schrijft dat de enige manier om mensen aan te trekken’ door liefde is. Dat is hoe de Almachtige zich tot ons betrekt, en dat is hoe Hij wilt dat wij naar anderen zijn.
Verlaat je haat en kies voor de Torah’s weg van warmte en begrip.
Bij deze daag ik je uit.

Wat moeten we doen? Eindtijd 2012 Deel 3

Rebezin Esther Jungreis

S'oeda Sjeliesjiet – de derde maaltijd op sjabat.

Op sjabbat worden drie maaltijden gegeten. Vrijdagavond, sjabbat ochtend na sjoel en de derde maaltijd in de late namiddag vlak voor zonsondergang. Deze drie maaltijden symboliseren de drie aartsvaders, de drie delen van onze geschriften Thora, Profeten en de Geschriften en de herinnering aan het manna dat G'd ons in de woestijn heeft gegeven. [Sjemot (Exodus) 16:25] .

Deze derde maaltijd is een gunstige tijd voor gebed. En tot op de dag van vandaag, als ik mijn ogen sluit, hoor ik de zoete stemmen van mijn lieve vader en mijn geliefde geliefde man zaliger en alle gemeenteleden die samen psalm 23 zongen, de psalm die traditioneel wordt gezongen tijdens deze derde maaltijd.

"G'd is mijn Herder, mij zal niets ontbreken ...". De taak van een herder is nederig en eenzaam. Dag in dag uit, dwaalt hij van plaats naar plaats, op zoek naar weide voor zijn kudde. Koning David aarzelde niet om naar G'd te verwijzen als een herder, want hij zag dat G-d's liefde alles omvattend is als het gaat om de zorg voor zijn kinderen. Wat een prachtige en versterkende gedachten – het maakt niet uit in welke richting ons leven gaat, zelfs als we in een verraderlijke vallei lopen overschaduwd door de dood ook dan hebben we niets te vrezen, want G'd, onze Herder, G'd zal er altijd zijn om ons te leiden naar groenere weiden ook al kunnen wij de weide niet meteen als groen herkennen.

Het is moeilijk te begrijpen hoe het eten van een derde maaltijd, het zingen Psalm 23 en het bespreken van woorden van de Thora zo een ontzagwekkende kracht heeft dat het ons kan beschermen tegen het leed van de barrensweeën.

We leren hier een grote les. De eerste twee shabbat maaltijden eten we terwijl we nog honger hebben, maar na een feestelijke ochtend maaltijd, zijn we nauwelijks in de stemming voor nog een maaltijd. Dus deze maaltijd is niet om onze honger te stillen. Integendeel, het is om de sabbat te vieren en haar lof te zingen, hiermee bevat de derde maaltijd alle anderen maaltijden van sjabat.
De derde maaltijd is symbolisch voor omzetten van de lichamelijke naar het spirituele want uiteindelijk is het ons doel geestelijke wezens te worden en om onszelf te bevrijden van de beperkingen van het materialisme. Onze generatie is helemaal geobsedeerd van materialisme en de jacht van genot.

Je kunt je natuurlijk afvragen: "Waarom moeten we barensweeën hebben voor de komst van de Mashieach? Waarom kan hij niet gewoon zijn aanwezigheid aan te kondigen? De Messiaanse periode zal zijn zoals de derde maaltijd op shabat, als we om de tafel gaan zitten om onze spiritualiteit te vieren en niet om onze honger te stillen, niet voor lichamelijk genot en niet voor het materialisme.

Om dit te laten gebeuren zullen wij al onze moderne middelen die wij liefhebben moet loslaten. Alle 'lege' organisaties waarin wij vertrouwen moet wegvallen. Dit uiteenvallen van al onze zekerheden dat zien wij vandaag gebeuren. Regeringen, economie het valt allemaal weg en we voelen ons in ons dagelijks leven niet meer zo zeker. Terrorisme is onderdeel van ons dagelijkse leven en geen leger of politie kan ons garanderen dat wij geen gevaar lopen.

Hierbij komen ook de constante natuurrampen - tsunami's, aardbevingen, vulkaan uitbarstingen, overstromingen .... het uiteenvallen van de Euro en de Dollar.Dictators worden verwisseld door islamitische fanatici, kortom we zien de vervulling van de profetieën.
Onze verdediging is verdwenen, we zijn kwetsbaar en bang en vragen ons af waar dit allemaal zal eindigen ...... waar gaat het over?
We zien alleen datgene wat we willen zien en horen terwijl de wereld intussen snel wereld uiteenvalt.

Hoe lang zullen deze barensweeën duren?.... Het zal duren totdat we de eenvoudige waarheid erkennen en dat is: "dat wij op niemand anders kunnen vertrouwen dan op dan onze Hemelse Vader."
Laat het geluid van de Sjofar ons wakker schudden en luister naar de stem van Hasheem die ons roept. En dat is het enige antwoord op de grote vraag - wat we moeten doen.

Zelfs als ik deze woorden schrijf, realiseer ik me dat deze simplistische reactie velen kan teleurstellen en irriteren. Maar er is geen enkele manier dat wij, het Joodse volk aan ons lot kunnen ontsnappen.

G'd heeft ons uitgekozen om Zijn licht op deze planeet te verspreiden. .... Een licht van Een G'd, Zijn naam is één ... En dat is onze roeping - een roeping waaraan wij niet kunnen ontsnappen.