Eén van de rabbijnen met wie ik geleerd heb vertelde mij ooit om de wekelijkse parasha (Torah lezing) te lezen met een krant ernaast. Deze week, met Bolkestein’s uitspraak realiseerde ik mij, hoe veel gelijk deze rabbijn had.
“Herkenbare Joden, kunnen beter emigreren in verband met het antisemitisme.”
Deze uitspraak van Meneer Bolkestein heeft Nederland de afgelopen dagen op de kop gezet. Maar ook in het land Israel is er inmiddels elke dag over gesproken door de Nederlands-talige Joden. Waarvan de meesten, geboren en getogen zijn in Nederland.
Zoals met alles, zijn er ook op de uitspraak van meneer Bolkestein verschillende meningen. Persoonlijk, ben ik het met hem eens dat orthodoxe Joden geen toekomst hebben in Nederland. Alleen mijn redenering is niet ‘slechts’ om het antisemitisme.
Zeg ik hiermee dat het allemaal ‘niet zo erg is,’ als dat Meneer Bolkestein voorstelt?
Absoluut niet. Het antisemitisme is weldegelijk in zo’n grote mate aanwezig dat een duidelijk herkenbare Jood buiten Amsterdam-Buitenveldert bijna niet meer normaal op straat kan lopen.
Zo werd ik, toen ik nog in Nederland woonde, dagelijks op straat, centraal station, in de winkel, of waar dan ook, uitgescholden voor alles wat men maar voor het woordje ‘Jood’ kan plaatsen. Ook, was het niet ongebruikelijk om de Hitler-groet te zien of bepaalde Nazi leuzen te horen. Dan nog maar niet te spreken over het sissen en de inmiddels populaire leus: “Hamas, Hamas Joden aan het gas.”
Deze ervaringen, hebben allemaal meegespeeld in mijn beslissing om uiteindelijk mijn geboorteland te verlaten en – met een korte stop in Antwerpen - in te wisselen voor Eretz Yisroel (het land Israel).
Frits Bolkestein, heeft op het punt van antisemitisme dus volledig gelijk. Het bestaat in grote mate in Nederland en de regering doet er niets tegen. Niet alleen doet de regering er niets tegen; maar ook de Nederlanders die zeggen niet antisemitisch te zijn, zijn altijd verdacht stil.
Waar waren deze Nederlanders toen ik elke dag op straat werd uitgescholden of nageroepen (soms zelfs bedreigd)? Wat deed de politie die regelmatig op hoorafstand stonden? Nog geen woord.
Slechts twee weken geleden was ik na anderhalf jaar weer in Nederland. Ik had nog geen 10 stappen gezet op Roosendaal Centraal (eerste Nederlandse station vanuit Antwerpen) voordat ik al openlijk en luidruchtig werd beschuldigd dat ik Jezus’ vermoordt zou hebben. Waar waren de normale, tolerante Nederlanders toen? Ik kon ze in ieder geval niet vinden. Zelfs niet op mijn terugweg – een week later – toen een soortgelijk geval gebeurde op Arnhem Centraal.
Dus ja, wat mij betreft klopt het wat Bolkestein zegt over het bloeiende antisemitisme in het ‘tolerante’ Nederland. Maar om dit als enige reden op te geven om Nederland te verlaten is voor mij niet goed genoeg. In de woorden van Rabbijn Raphael Evers is dat “vluchten.”
De hoofdzakelijke reden waarom ik denk dat religieuze Joden geen toekomst hebben in Nederland, is met name de assimilatie. Het loslaten van Torah u’Mitzvos, de Torah en haar geboden.
Het is waar, dat de angst voor antisemitisme en het al bestaande antisemitisme hier ook een grote rol in spelen. Maar het feit blijft, dat het Jodendom in Nederland helaas niet meer is wat het ooit geweest is.
Wanneer ik Joden ontmoet die niets van de huidige situatie in Nederland afweten, moet ik ze regelmatig uitleggen dat hun ideeën van Nederland niet meer ‘up to date’ zijn. De tijd van de talmidei chochomim (grote Torah geleerden) en van Amsterdam als een ‘Ir Torah’ (stad van Torah) is helaas niet meer. De ooit, zo bloeiende Joodse gemeenschappen van Nederland zijn aan het assimileren. En nee, antisemitisme is hier niet de oorzaak van.
Hoe vreemd het ook is om te zeggen – of te horen – de vrijheid die wij vandaag de dag genieten, is de grootste oorzaak van de assimilatie van ons volk. Het was dan ook om deze reden dat R’ Shneur Zalman van Liadi zy”a, de eerste Lubavitcher rebbe, een fel tegenstander was van Napoleon (die gelijke rechten gaf aan Joden).
In a way, is antisemitisme juist altijd een soort van bescherming geweest voor het Joodse volk.
Statistieken laten ons zien dat – alleen al in de Verenigde Staten – sinds de tweede wereld oorlog, er meer Joden zijn ‘uitgeroeid’ dan door de handen van de Nazi’s. Hoe? Door assimilatie.
In de parasha van deze week (Vayigash) lezen we dat Hashem tegen Yaakov zegt: “Al Tira Meirda Mitzrayim Ki LiGoy Gadol Asimcha Sham.” “Wees niet bang om naar Egypte te gaan want ik zal jou daar tot een groot volk maken.”
Als Yaakov de moeilijke, bittere golus (ballingschap) vreesde - dat vol was met pijn en lijden. Hoe kon dit antwoord van Hashem hem ooit gerust stellen? Door hem daar tot een groot volk te maken, zou alleen maar nog meer lijden brengen bij nog meer mensen. De Sforno zegt over dit vers, dat Yaakov bang was voor de toekomst van klal Yisroel (Joodse volk). “Hoe zullen ze het lijden doorstaan?”
Hashem antwoordt hem dat Egypte juist ‘de plek’ is waar de bnei Yisroel kunnen bloeien en een volk kunnen worden. Als ze in Eretz Kenaan zouden blijven, dan zouden ze uiteindelijk gemengd gaan trouwen met de oorspronkelijke inwoners van het land; assimileren en verdwijnen. Maar zoals we weten uit de vorige parasha (Mikeitz 43:32), verachtten de Egyptenaren de Joden en weigerden zelfs om met hen te eten of überhaupt maar samen te zijn.
Precies om deze isolatie, konden de kinderen van Yaakov hun unieke identiteit behouden en een groot volk worden.
Rav Moshe Sternbuch zegt hierover dat “deze haat, het Joodse volk levend heeft gehouden door alle eeuwen heen.” De moord, de haat, de bloedlibellen en pogroms waren allemaal een kracht dat achter ons stond. In een wereld van relatieve vrijheid voor de Jood, en de bereidheid om veel met Joden om te gaan en zelfs met ze te trouwen; in zo’n wereld vinden we het grootste gevaar voor ons bestaan. En helaas… helaas lijkt het erop alsof we de strijd aan het verliezen zijn.
Wanneer we met de nek aangekeken worden, en wij ons voelen als een vreemdeling in een vreemd land -zoals dat in Nederland veelal het geval is - glimlach dan, denk terug aan wie je werkelijk bent, het doel van am Yisroel, en herinner je onze strijdkreet:
"Al Tira Meirda Mitzrayim Ki LiGoy Gadol Asimcha Sham!"
PS: Zowel het land Israel als Amerika hebben de grootste, bloeiende Torah-houdende gemeenschappen van de wereld
Door Joel Schukkman
woensdag 22 december 2010
maandag 6 december 2010
De brand in Haifa
De brand is geblust! Hoe is deze brand een onderdeel in mijn leven? Zo een grote brand is reden voor teshoewa en emoena. Wij hoeven echt niet mee te huilen met de media die zeggen "als we niet eens een bosbrand kunnen blussen, hoe kunnen we onszelf dan verdedigen?"
De waarheid is dat wij onszelf nooit hebben kunnen verdedigen - het was Hasheem die ons uit elke brand geholpen heeft, dit is de persoonlijke les ...
Dit is een les in de beginselen van Emoena dat alles wat Hasjem doet het allerbeste is. Iedereen vraagt, hoe kan het verlies van 42 levens en duizenden hectaren bossen verkoolde het allerbeste voor ons zijn?
Het antwoord is in de volgende Midrasj (Hashirim Shir 2:5, voortbordurend op de deel, K'shoshana bane ha choechim): Vlak voordat Masjiach komt, Hashem de buitenwijken van Haifa zal doen branden. Kijk maar zelf ...
De waarheid is dat wij onszelf nooit hebben kunnen verdedigen - het was Hasheem die ons uit elke brand geholpen heeft, dit is de persoonlijke les ...
Dit is een les in de beginselen van Emoena dat alles wat Hasjem doet het allerbeste is. Iedereen vraagt, hoe kan het verlies van 42 levens en duizenden hectaren bossen verkoolde het allerbeste voor ons zijn?
Het antwoord is in de volgende Midrasj (Hashirim Shir 2:5, voortbordurend op de deel, K'shoshana bane ha choechim): Vlak voordat Masjiach komt, Hashem de buitenwijken van Haifa zal doen branden. Kijk maar zelf ...
maandag 8 november 2010
Wetten over liefdadigheid (tsedaka)
1. Het is een van de belangrijke mitswot van de Tora om liefdadigheid te geven, want
er staat: "U zult zeker uw hand voor hem (d.w.z. voor de arme) openen" (Debarim
25:36). Als men zich afwendt van de armen overtreedt men een verbod: "U zult niet uw
hart verharden of uw hand sluiten voor uw arme broeder" (Debarim 15:7). Bovendien
vertellen de rabbijnen ons dat wie geen liefdadigheid geeft beschouwd wordt alsof hij bloed heeftvergoten, want door hem niet te helpen kan hij de dood van een arm persoon hebben bespoedigd. Maar doorliefdadigheid te geven kan men gered worden van de dood en een onheilspellende verordening teniet doen. De profeet Jesjaja zegt: “Tsion zal verlost worden door rechtvaardigheid en door hen die naar haar erug-keren met recht-schapenheid”, d.wz. met liefdadigheid (Jesjaja 1:27).
2. Zelfs als iemand het zich alleen maar kan veroorloven om een klein bedrag te geven, maar hij geeft het met een goed hart, dan is dit net zo verdienstelijk als een grote donatie. De rabbijnen vertellen ons (Talmoed Menachot 110a) dat met betrekking tot een brandoffer de term “een vuur van zoete geur” wordt gebruikt (Wajikra 1:9), en dat dezelfde formulering wordt gebruikt voor het maaltijd-offer van
een arm persoon (Wajikra 2:2). Dit is om ons te leren dat het op hetzelfde neerkomt of iemand veel of weinig geeft,op voorwaarde dat men zijn hart naar de Eeuwige in de
hemel wendt.
3. Maimonides noemt acht niveaus wanneer het gaat om het geven van een iefdadigheidsdonatie. Het eerste niveau, dus het laagste niveau, is een donatie met tegenzin te schenken.
4. Het tweede niveau, dat tenminste beter is dan het eerste, is om minder te geven
dan de arme nodig heeft, maar dat bereidwillig en op een hoffelijke manier te doen.
5. Het derde niveau is om te geven wat de ander nodig heeft, maar dat pas te doen nadat de arme hierom zelf heeft gevraagd.
6. Het vierde niveau is om aan de armen te geven voordat zij er om vragen.
7. Het vijfde niveau is met gedeeltelijke anonimiteit, wanneer de arme de gever kent, maar de gever de ontvanger niet kent. In feite was dit de manier van onze geleerden, die een mand op hun rug plaatsten, zodat arme mensen ervan konden nemen zonder in verlegenheid gebracht te worden.
8. Het zesde niveau is als de gever weet aan wie hij heeft gegeven, maar de arme niet weet wie zijn weldoener is. Er wordt verteld dat sommige geleerden naar laatsen gingen waar zich armen bevonden om daar in het geheim hun liefdadige giften neer te leggen.
9. Het zevende niveau is als gever en ontvanger elkaar niet kennen, maar gebruik wordt gemaakt van een bemiddelaar.
10.Het achtste niveau, dat het hoogste niveau is, is om iemand die in financiële
problemen zit te helpen met een gift of een lening, of werk voor hem te zoeken zodat hij hierna financieel onafhankelijk zal zij. De moraal hiervan is dat voorkomen beter is dan genezen.
11.In het algemeen dient men te proberen om ieder jaar 10% van zijn salaris aan
liefdadigheid te schenken. In het eerste jaar moet hij 10% van zijn kapitaal geven en daarna 10% van zijn netto jaarlijkse winst. De voorbeeldigste manier is 20% van het kapitaal te geven en van de latere winst. Maar, als men zich het kan eroorloven, dient men in de behoeften van de arme te voorzien, zelfs als dit meer bedraagt dan 20% van zijn middelen.
12.De regel dat men niet meer moet geven dan 20% van zijn middelen is van toepassing tijdens het leven, maar wanneer de dood nadert mag men regelen dat grotere bedragen aan weldadigheid worden gegeven.
13.Volgens sommige geleerden mag men zijn charitatieve middelen (dus 10% van zijn inkomen) niet gebruiken om belasting te betalen. Maar ons eigen standpunt is dat in deze tijd het belastinggeld wordt gebruikt voor het welzijn van de bevolking in het
algemeen, bijvoorbeeld voor werkeloosheidsuitkeringen, defensie en scholen - allemaal een vorm van weldadigheid, en er is geen reden waarom men z’n charitatieve middelen niet zou gebruiken om inkomstenbelasting te betalen en dergelijke. Volgens deze analyse is het mogelijk dat de eerder-genoemde autoriteiten, die van mening waren dat geen belastingen betaald mogen worden van de charitatieve middelen, het er in de tegenwoordige tijd wel mee eens zouden zijn dat dit geld op die manier kan worden gebruikt. Zo is bijvoorbeeld de bekende rabbijn Chaim ibn Atar (18e eeuw) van mening dat men alle soorten belastingen mag betalen uit zijn charitatieve middelen.
14.Wanneer met z’n jaarlijkse winst berekent waarvan men 10% moet aftrekken voor weldadigheid kan men een toename als gevolg van inflatie negeren. Bijvoorbeeld, men heeft iets gekocht voor € 1000, en na een paar jaar is de waarde, alleen als het gevolg van inflatie, gestegen tot € 1200, wanneer men het wil verkopen. De €200 worden dat niet als winst beschouwd, aangezien het alleen maar het gevolg is van inflatie. Daarom hoeft men over deze toename geen weldadigheid te schenken.
15.In een oorlogssituatie, wanneer bezit wordt gestolen of in beslag wordt genomen door de strijdende partijen, is het uitgangspunt dat de eigenaar alle hoop heeft opgegeven om zijn bezit terug te krijgen. Als zijn bezit hem daarna, onverwacht, toch wordt teruggegeven, dan wordt dit beschouwd als nieuw, en daarom dient 10% van de waarde te worden geschonken voor weldadigheid.
16.Als men een betaling krijgt van een verzekering als compensatie voor opgelopen schade, bijvoorbeeld aan zijn huis of auto, dan hoeft men deze betaling niet mee te nemen in de berekening als onderhavig aan liefdadigheid, aangezien de polis al bestond en de betaling verwacht werd, en de eigenaar geen winst krijgt als gevolg van de compensatie.
17.Het is een mitswa om te geven aan alle goede doelen, zoals het onderhoud van een synagoge, of om wezen en zieken te helpen. Maar de mitswa om jesjiwot in stand te houden, waar Tora wordt geleerd, overtreft alle andere.
18.Het is een van de hoogste vormen van liefdadigheid om geld te doneren voor het vrijlaten van gevangenen. Dus als een dictatoriaal regime ten onrecht joden gevangen neemt, dan mag men zijn weldadige giften schenken voor de pogingen om hen vrij te krijgen.
19.De Talmoed legt uit dat men een verplichting heeft om te voorzien in het onderhoud van zijn kinderen tot de leeftijd van zes jaar. Na deze leeftijd wordt het onderhouden van zijn kinderen beschouwd als weldadigheid door de vader. Daarom is het in orde als een vader het geld dat hij opzij legt voor weldadigheid te gebruiken voor de betaling van het onderhoud van zijn kinderen die ouder zijn dan zes jaar.
20.Men mag zijn charitatieve middelen gebruiken voor het onderhoud van zijn ouders als deze behoeftig zijn.
21.Het schenken aan arme familieleden heeft voorrang boven het schenken aan anderen, zelfs boven het schenken aan de armen in Israël. De armen in iemands eigen stad gaan voor de armen die elders wonen, zelfs boven de armen in Israël. De armen in Israël hebben voorrang boven de armen in de diaspora, behalve voor iemands eigen familie of zijn medeburgers.
22.Het is verdienstelijk om geld te doneren voor liefdadigheid voordat iemand zijn
gebeden leest.
23.Men dient er alle moeite voor te doen om geen liefdadigheid te hoeven accepteren. In dit verband vertellen de Rabbijnen ons (Talmoed Sjabbat 118a): Ga liever met Sjabbat om alsof het een doordeweekse dag is (m.b.t. de sjabbat maaltijd), dan afhankelijk te zijn van je medemens.
24.Iemand die ziek of oud is en behoeftig, en die niet in leven kan blijven zonder
liefdadigheid te accepteren maar dit weigert, wordt beschouwd als een zondaar. Als dit weigerachtig gedrag leidt tot zijn dood, dan wordt hij gezien als iemand die verantwoordelijk is voor het vergieten van zijn eigen bloed. Maar iemand behoefte heeft aan liefdadigheid en hier van af ziet om niet een last te worden op kosten van de gemeenschap wordt beschouwd als prijzenswaardig. Over zo iemand staat in Jirmiejahoe 17:7: “Gezegend is de man die op God vertrouwt”.
Rabbijn P. Toledano
er staat: "U zult zeker uw hand voor hem (d.w.z. voor de arme) openen" (Debarim
25:36). Als men zich afwendt van de armen overtreedt men een verbod: "U zult niet uw
hart verharden of uw hand sluiten voor uw arme broeder" (Debarim 15:7). Bovendien
vertellen de rabbijnen ons dat wie geen liefdadigheid geeft beschouwd wordt alsof hij bloed heeftvergoten, want door hem niet te helpen kan hij de dood van een arm persoon hebben bespoedigd. Maar doorliefdadigheid te geven kan men gered worden van de dood en een onheilspellende verordening teniet doen. De profeet Jesjaja zegt: “Tsion zal verlost worden door rechtvaardigheid en door hen die naar haar erug-keren met recht-schapenheid”, d.wz. met liefdadigheid (Jesjaja 1:27).
2. Zelfs als iemand het zich alleen maar kan veroorloven om een klein bedrag te geven, maar hij geeft het met een goed hart, dan is dit net zo verdienstelijk als een grote donatie. De rabbijnen vertellen ons (Talmoed Menachot 110a) dat met betrekking tot een brandoffer de term “een vuur van zoete geur” wordt gebruikt (Wajikra 1:9), en dat dezelfde formulering wordt gebruikt voor het maaltijd-offer van
een arm persoon (Wajikra 2:2). Dit is om ons te leren dat het op hetzelfde neerkomt of iemand veel of weinig geeft,op voorwaarde dat men zijn hart naar de Eeuwige in de
hemel wendt.
3. Maimonides noemt acht niveaus wanneer het gaat om het geven van een iefdadigheidsdonatie. Het eerste niveau, dus het laagste niveau, is een donatie met tegenzin te schenken.
4. Het tweede niveau, dat tenminste beter is dan het eerste, is om minder te geven
dan de arme nodig heeft, maar dat bereidwillig en op een hoffelijke manier te doen.
5. Het derde niveau is om te geven wat de ander nodig heeft, maar dat pas te doen nadat de arme hierom zelf heeft gevraagd.
6. Het vierde niveau is om aan de armen te geven voordat zij er om vragen.
7. Het vijfde niveau is met gedeeltelijke anonimiteit, wanneer de arme de gever kent, maar de gever de ontvanger niet kent. In feite was dit de manier van onze geleerden, die een mand op hun rug plaatsten, zodat arme mensen ervan konden nemen zonder in verlegenheid gebracht te worden.
8. Het zesde niveau is als de gever weet aan wie hij heeft gegeven, maar de arme niet weet wie zijn weldoener is. Er wordt verteld dat sommige geleerden naar laatsen gingen waar zich armen bevonden om daar in het geheim hun liefdadige giften neer te leggen.
9. Het zevende niveau is als gever en ontvanger elkaar niet kennen, maar gebruik wordt gemaakt van een bemiddelaar.
10.Het achtste niveau, dat het hoogste niveau is, is om iemand die in financiële
problemen zit te helpen met een gift of een lening, of werk voor hem te zoeken zodat hij hierna financieel onafhankelijk zal zij. De moraal hiervan is dat voorkomen beter is dan genezen.
11.In het algemeen dient men te proberen om ieder jaar 10% van zijn salaris aan
liefdadigheid te schenken. In het eerste jaar moet hij 10% van zijn kapitaal geven en daarna 10% van zijn netto jaarlijkse winst. De voorbeeldigste manier is 20% van het kapitaal te geven en van de latere winst. Maar, als men zich het kan eroorloven, dient men in de behoeften van de arme te voorzien, zelfs als dit meer bedraagt dan 20% van zijn middelen.
12.De regel dat men niet meer moet geven dan 20% van zijn middelen is van toepassing tijdens het leven, maar wanneer de dood nadert mag men regelen dat grotere bedragen aan weldadigheid worden gegeven.
13.Volgens sommige geleerden mag men zijn charitatieve middelen (dus 10% van zijn inkomen) niet gebruiken om belasting te betalen. Maar ons eigen standpunt is dat in deze tijd het belastinggeld wordt gebruikt voor het welzijn van de bevolking in het
algemeen, bijvoorbeeld voor werkeloosheidsuitkeringen, defensie en scholen - allemaal een vorm van weldadigheid, en er is geen reden waarom men z’n charitatieve middelen niet zou gebruiken om inkomstenbelasting te betalen en dergelijke. Volgens deze analyse is het mogelijk dat de eerder-genoemde autoriteiten, die van mening waren dat geen belastingen betaald mogen worden van de charitatieve middelen, het er in de tegenwoordige tijd wel mee eens zouden zijn dat dit geld op die manier kan worden gebruikt. Zo is bijvoorbeeld de bekende rabbijn Chaim ibn Atar (18e eeuw) van mening dat men alle soorten belastingen mag betalen uit zijn charitatieve middelen.
14.Wanneer met z’n jaarlijkse winst berekent waarvan men 10% moet aftrekken voor weldadigheid kan men een toename als gevolg van inflatie negeren. Bijvoorbeeld, men heeft iets gekocht voor € 1000, en na een paar jaar is de waarde, alleen als het gevolg van inflatie, gestegen tot € 1200, wanneer men het wil verkopen. De €200 worden dat niet als winst beschouwd, aangezien het alleen maar het gevolg is van inflatie. Daarom hoeft men over deze toename geen weldadigheid te schenken.
15.In een oorlogssituatie, wanneer bezit wordt gestolen of in beslag wordt genomen door de strijdende partijen, is het uitgangspunt dat de eigenaar alle hoop heeft opgegeven om zijn bezit terug te krijgen. Als zijn bezit hem daarna, onverwacht, toch wordt teruggegeven, dan wordt dit beschouwd als nieuw, en daarom dient 10% van de waarde te worden geschonken voor weldadigheid.
16.Als men een betaling krijgt van een verzekering als compensatie voor opgelopen schade, bijvoorbeeld aan zijn huis of auto, dan hoeft men deze betaling niet mee te nemen in de berekening als onderhavig aan liefdadigheid, aangezien de polis al bestond en de betaling verwacht werd, en de eigenaar geen winst krijgt als gevolg van de compensatie.
17.Het is een mitswa om te geven aan alle goede doelen, zoals het onderhoud van een synagoge, of om wezen en zieken te helpen. Maar de mitswa om jesjiwot in stand te houden, waar Tora wordt geleerd, overtreft alle andere.
18.Het is een van de hoogste vormen van liefdadigheid om geld te doneren voor het vrijlaten van gevangenen. Dus als een dictatoriaal regime ten onrecht joden gevangen neemt, dan mag men zijn weldadige giften schenken voor de pogingen om hen vrij te krijgen.
19.De Talmoed legt uit dat men een verplichting heeft om te voorzien in het onderhoud van zijn kinderen tot de leeftijd van zes jaar. Na deze leeftijd wordt het onderhouden van zijn kinderen beschouwd als weldadigheid door de vader. Daarom is het in orde als een vader het geld dat hij opzij legt voor weldadigheid te gebruiken voor de betaling van het onderhoud van zijn kinderen die ouder zijn dan zes jaar.
20.Men mag zijn charitatieve middelen gebruiken voor het onderhoud van zijn ouders als deze behoeftig zijn.
21.Het schenken aan arme familieleden heeft voorrang boven het schenken aan anderen, zelfs boven het schenken aan de armen in Israël. De armen in iemands eigen stad gaan voor de armen die elders wonen, zelfs boven de armen in Israël. De armen in Israël hebben voorrang boven de armen in de diaspora, behalve voor iemands eigen familie of zijn medeburgers.
22.Het is verdienstelijk om geld te doneren voor liefdadigheid voordat iemand zijn
gebeden leest.
23.Men dient er alle moeite voor te doen om geen liefdadigheid te hoeven accepteren. In dit verband vertellen de Rabbijnen ons (Talmoed Sjabbat 118a): Ga liever met Sjabbat om alsof het een doordeweekse dag is (m.b.t. de sjabbat maaltijd), dan afhankelijk te zijn van je medemens.
24.Iemand die ziek of oud is en behoeftig, en die niet in leven kan blijven zonder
liefdadigheid te accepteren maar dit weigert, wordt beschouwd als een zondaar. Als dit weigerachtig gedrag leidt tot zijn dood, dan wordt hij gezien als iemand die verantwoordelijk is voor het vergieten van zijn eigen bloed. Maar iemand behoefte heeft aan liefdadigheid en hier van af ziet om niet een last te worden op kosten van de gemeenschap wordt beschouwd als prijzenswaardig. Over zo iemand staat in Jirmiejahoe 17:7: “Gezegend is de man die op God vertrouwt”.
Rabbijn P. Toledano
donderdag 4 november 2010
Wij hebben de neiging te denken wat onze buren denken
Rabbi Aryeh Kaplan Z"L; vertaling, inleiding en korte beschrijving over de rabbijn: Devorah van Dijkhuizen.
Dr. Solomon Asch
In een van boeken "Encounters" geeft Rabbi Aryeh Kaplan Z"L een wetenschappelijk onderzoek weer die naar onze mening ook gebruikt kan worden om te verklaren waarom de geschiedkundige leugen over het ontstaan en bestaan van Israël in de media mogelijk is en hardnekkig stand wordt gehouden.
Deze fenomenale rabbi vraagt zich af in welke mate worden onze gedachten werkelijk beheerst door de rede, en in welke mate zijn ze door de omgeving beïnvloedbaar? Een psycholoog genaamd Solomon Asch ontwierp een experiment om het antwoord op deze vraag te geven.
Dr. Asch's experiment werd uitgevoerd op een grote campus. Zeven personen werden in een kamer gebracht en hen werd verteld dat ze getest zouden worden op hun waarneming, over hoe goed ze in staat waren om deze te kunnen beoordelen. Van deze zeven mensen werd er slechts een echt getest, maar het ging helemaal niet over waarnemingen. De andere zes werden als assistenten door Dr. Asch betaald om te trachten de proefpersoon van het onderzoek te verwarren. Maar de des betreffende proefpersoon wist dit natuurlijk niet.
De zeven personen zaten in een kamer en op de muur werden twee getekende lijnen in kaart gebracht. Een lijn was 25 centimeter, terwijl de andere 30 centimeter was. De twee lijnen stonden dicht op elkaar en het was duidelijk dat de lijn van 30 centimeter langer was.
Ieder persoon zou gevraagd worden welke lijn langer was. Eerst werd deze vraag aan de zes assistenten gevraagd. Iedere assistent zei met vol overtuiging dat de lijn van 25 centimeter de langste was. Toen de werkelijke proefpersoon als laatste om zijn mening werd gevraag, bleek uit onderzoek dat 60% van alle proefpersonen mee eens waren dat de 25 centimeter langer was dan de lijn van 30 centimeter.
Wat gebeurde bij de 40% van de proefpersonen die er heilig van overtuigd waren dat de lijn van 30 centimeter langer was?
De zes inhuurde assistenten begonnen hem uit te lachen en zijn kennelijke vergissing belachelijk te maken. Hoe meer de testpersoon zijn gelijk benadrukt, hoe meer de assistenten hem belachelijk maakten.
Het onderzoek wees uit onder zodanige druk nog eens 30% uiteindelijk zou toegeven dat de 25 centimeter lijn was langer dan de 30 centimeter lijn.
Voor het onderzoek werden zowel studenten als professoren aan deze test onderworpen. Het toonde onomstotelijk aan dat onder voldoende sociale druk, negen van de tien mensen konden worden overtuigd dat een lijn van 25 centimeter langer is dan de lijn van 30 centimeter. Uiteindelijk zouden zij hun conclusie zelfs verdedigen!
Toen ze achteraf werden geïnterviewd hadden de proefpersonen allerlei smoesjes: misschien lag het aan vanuit welke hoek ze de diagram bekeken of hun ogen deden die dag pijn. Ze voelden zich erg ongemakkelijk toen zij te horen kregen dat zij voor de gek werden gehouden. Moet je je indenken! Slechts een op de tien personen was in staat vast te houden aan zijn overtuiging dat de lijn van 30 centimeter langer is dan een lijn van 25 centimeter.
Rabbi Kaplan legt verder uit dat wij de neiging hebben te denken wat onze buren denken, te geloven waarin onze vrienden geloven. Zeer weinigen van ons zijn in staat een impopulaire stelling onder onze vrienden op na te houden. De meeste zwichten onder een sterke sociale druk. Zeer weinigen van ons zijn in staat om zich tegen de menigte te verzetten...
Pas deze test nu eens toe op de geschiedvervalsing over Israel die over de hele wereld nu gaande is...
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=TYIh4MkcfJA
Videoclip hierboven: Solomon Asch: Conformity Experiment. Onder grote sociale druk van de groep zal de proefpersoon zwichten en ontkennen wat hij met nochtans eigen ogen kan vaststellen.
Kort over Rabbi Kaplan Z”L
Rabbi Aryeh Kaplan Z"L (23 oktober 1934-28 januari 1983). Een grote Gadol Hador - "grote / grootste (van een) de generatie" is een aanduiding van een rabbijn die wordt verondersteld zelfs nog groter te zijn dan de anderen. Rabbi Kaplan was een genius op gebied van Joods denken, Kabbalah en de relatie van de mens met Hasjem. Dit allemaal heeft hij binnen een tijdsspanne van 12 korte jaren bereikt.
http://www.faq-online.nl]©FAQ-online 2010
Dr. Solomon Asch
In een van boeken "Encounters" geeft Rabbi Aryeh Kaplan Z"L een wetenschappelijk onderzoek weer die naar onze mening ook gebruikt kan worden om te verklaren waarom de geschiedkundige leugen over het ontstaan en bestaan van Israël in de media mogelijk is en hardnekkig stand wordt gehouden.
Deze fenomenale rabbi vraagt zich af in welke mate worden onze gedachten werkelijk beheerst door de rede, en in welke mate zijn ze door de omgeving beïnvloedbaar? Een psycholoog genaamd Solomon Asch ontwierp een experiment om het antwoord op deze vraag te geven.
Dr. Asch's experiment werd uitgevoerd op een grote campus. Zeven personen werden in een kamer gebracht en hen werd verteld dat ze getest zouden worden op hun waarneming, over hoe goed ze in staat waren om deze te kunnen beoordelen. Van deze zeven mensen werd er slechts een echt getest, maar het ging helemaal niet over waarnemingen. De andere zes werden als assistenten door Dr. Asch betaald om te trachten de proefpersoon van het onderzoek te verwarren. Maar de des betreffende proefpersoon wist dit natuurlijk niet.
De zeven personen zaten in een kamer en op de muur werden twee getekende lijnen in kaart gebracht. Een lijn was 25 centimeter, terwijl de andere 30 centimeter was. De twee lijnen stonden dicht op elkaar en het was duidelijk dat de lijn van 30 centimeter langer was.
Ieder persoon zou gevraagd worden welke lijn langer was. Eerst werd deze vraag aan de zes assistenten gevraagd. Iedere assistent zei met vol overtuiging dat de lijn van 25 centimeter de langste was. Toen de werkelijke proefpersoon als laatste om zijn mening werd gevraag, bleek uit onderzoek dat 60% van alle proefpersonen mee eens waren dat de 25 centimeter langer was dan de lijn van 30 centimeter.
Wat gebeurde bij de 40% van de proefpersonen die er heilig van overtuigd waren dat de lijn van 30 centimeter langer was?
De zes inhuurde assistenten begonnen hem uit te lachen en zijn kennelijke vergissing belachelijk te maken. Hoe meer de testpersoon zijn gelijk benadrukt, hoe meer de assistenten hem belachelijk maakten.
Het onderzoek wees uit onder zodanige druk nog eens 30% uiteindelijk zou toegeven dat de 25 centimeter lijn was langer dan de 30 centimeter lijn.
Voor het onderzoek werden zowel studenten als professoren aan deze test onderworpen. Het toonde onomstotelijk aan dat onder voldoende sociale druk, negen van de tien mensen konden worden overtuigd dat een lijn van 25 centimeter langer is dan de lijn van 30 centimeter. Uiteindelijk zouden zij hun conclusie zelfs verdedigen!
Toen ze achteraf werden geïnterviewd hadden de proefpersonen allerlei smoesjes: misschien lag het aan vanuit welke hoek ze de diagram bekeken of hun ogen deden die dag pijn. Ze voelden zich erg ongemakkelijk toen zij te horen kregen dat zij voor de gek werden gehouden. Moet je je indenken! Slechts een op de tien personen was in staat vast te houden aan zijn overtuiging dat de lijn van 30 centimeter langer is dan een lijn van 25 centimeter.
Rabbi Kaplan legt verder uit dat wij de neiging hebben te denken wat onze buren denken, te geloven waarin onze vrienden geloven. Zeer weinigen van ons zijn in staat een impopulaire stelling onder onze vrienden op na te houden. De meeste zwichten onder een sterke sociale druk. Zeer weinigen van ons zijn in staat om zich tegen de menigte te verzetten...
Pas deze test nu eens toe op de geschiedvervalsing over Israel die over de hele wereld nu gaande is...
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=TYIh4MkcfJA
Videoclip hierboven: Solomon Asch: Conformity Experiment. Onder grote sociale druk van de groep zal de proefpersoon zwichten en ontkennen wat hij met nochtans eigen ogen kan vaststellen.
Kort over Rabbi Kaplan Z”L
Rabbi Aryeh Kaplan Z"L (23 oktober 1934-28 januari 1983). Een grote Gadol Hador - "grote / grootste (van een) de generatie" is een aanduiding van een rabbijn die wordt verondersteld zelfs nog groter te zijn dan de anderen. Rabbi Kaplan was een genius op gebied van Joods denken, Kabbalah en de relatie van de mens met Hasjem. Dit allemaal heeft hij binnen een tijdsspanne van 12 korte jaren bereikt.
http://www.faq-online.nl]©FAQ-online 2010
woensdag 3 november 2010
Hoe de christelijke leer over Joden de weg vrij maakte voor de Holocaust
door Gabriel Wilensky
Auteur van Zes Miljoen kruisigingen:
http://www.SixMillionCrucifixions.com/
SAN DIEGO, 21 juni 2010 (SixMillionCrucifixions.com) - Efraim Zuroff is de directeur van het Simon Wiesenthal Centrum in Jeruzalem. Ik ontmoette hem in maart jongstleden in zijn kantoor in Jeruzalem en we spraken over zijn doorlopende inspanningen om de daders van gruwelijkheden tijdens de Tweede Wereldoorlog voor het gerecht te slepen.
Hij heeft onlangs een bezoek gebracht aan Vilna, Litouwen, waar zijn oud-oom werd ontvoerd op 13 juli 1941 terwijl een bende Litouwers rennend door de straten van de stad op zoek naar joden met baarden om hen te arresteren. We hebben ook gesproken over de inspanningen van Litouwen en andere landen die proberen hun gedrag tijdens de Holocaust goed te spreken. De Litouwers speelden een vreselijke rol.
1941 toen het Duitse leger na de invasie van de Sovjet-Unie diep op Russisch grondgebied was getrokken zijn onmiddellijk speciale eenheden ingeschakeld om de joden op te jagen.
Hun doel was het vermoorden van alle joden in de vele joodse gemeenschappen. Als gevolg van hun moorddadige werk werden ongeveer 1,5 miljoen Joden vermoord. Het proces was traag en bloedig, dit was van invloed op het moreel van de Duitsers. Niet omdat ze gewetenswroeging hadden over het vermoorden van duizenden joden, maar omdat het gewoon te zenuwslopend voor deze moordenaars was. Zij kregen bloed en stukjes hersenen over hun uniformen, en het horen van hartverscheurend geschreeuw tijdens het vermoorden van de Joden op korte afstand de hele dag lang, dag na dag werd ook de Duitsers te veel. Voor het makkelijker maken van het moorden en voor de controle hebben de Duitse doodseskaders mensen uit onder de lokale bevolking geworven. Op deze manier konden de Duitse overheersers goed toezichthouden terwijl de lokale assistenten het vuile werk deden.
Een van de interessante aspecten van de rol van de lokale bevolking in de Oekraïne, Polen, Litouwen en andere plaatsen zijn de ware motieven waarom men zo bereid was deel te nemen aan de uitroeiing van de Joden. In die landen, net als in andere landen die door de Duitsers bezet waren, zoals Letland, Wit-Rusland, Kroatië, Slowakije, Hongarije, Frankrijk, Nederland enz., werden voor het grootste deel de lokale-assistenten die vrijwillig deelnamen aan de taak hun Joodse buren te vermoorden en de Duitsers te helpen. De lokale vrijwilligers hebben de Joden apart gezet, daarna hen opgedreven naar de plek van de moord. Zij hebben de Joden beschaamd gevloekt, en uiteindelijk hen naakt aan de rand van een massagraf doodgeschoten.
De vraag is waarom de lokale bevolking zo bereidwillig waren om de Joden te vermoorden, waarom hebben zij dit met zoveel ijver gedaan?
Dit is een belangrijke vraag is omdat ten eerste, de bewering dat de Duitsers de lokale bevolking dwongen om te helpen bij de massamoorden in het vernietigingskamp campagne is onwaar, en ten tweede omdat de lokale bevolking niet waren onderworpen aan de meedogenloze raciale propaganda en hersenspoeling waaraan de Duitse bevolking was blootgesteld. Dus moet men dieper graven in de psyche van deze daders om te begrijpen waarom ze zo antisemitisch waren. Eigenlijk moet men de vraag stellen: wat maakte deze mensen antisemitisch.
Waarschijnlijk werden veel joden gehaat omdat ze vonden dat joden in verband werden gebracht met de bolsjewieken, en omdat ze vonden dat de joden te veel geld hadden, en er waren zeker nog vele andere redenen. Maar waarom was de plaatselijke christelijke bevolking zo bereid deze beschuldigingen tegen de Joden kritiekloos te aanvaarden? Immers, het is waar sommige Joden bolsjewieken waren, maar dat waren ook sommige christenen. Sommige Joden waren rijk, maar de meesten waren arm, zelfs heel erg arm.
De voorouders van deze Oekraïners en Litouwers hebben hun kinderen geleerd dat de joden verantwoordelijk waren voor de sociale onrust en revoluties van de 19e eeuw. Hun voorouders op hun beurt vertelden hun kinderen dat de joden schuldig waren aan vergiftiging van waterputten, en de joden brengen de pest, en het doden van kleine christelijke jongens om met hun bloed het Pascha brood te maken. Hun voorouders hadden aan hun kinderen verteld dat joden Christus-moordenaars waren, verantwoordelijk voor de bevuiling van de christelijke geest, . De Joden zijn handlangers van de duivel, van woeker, van blindheid wanneer zij worden geconfronteerd met wat ze gezien voor de hand liggende theologische waarheid , en meer en meer.
Deze mensen vroegen zich af wat voor soort mens Jezus, God, kon verwerpen, want dat was voor hen de vanzelfsprekende ware christelijke openbaring.
Bij de Europese christenen, was het een eenvoudige ongenuanceerde tweedeling: of de Joden hadden Jezus en onrechte afgewezen als Messias, of Jezus was niet de messias. Men was duidelijk niet in staat om de laatste te aanvaarden, dus kozen zij voor de eerste mogelijkheid en beseften zij dat alleen een vijand van Jezus zo kon blind zijn voor hem en zijn openbaring.
Voor christenen, was de anti-Christ in verband met de Joden. Dus is het niet verbazend dat Europese christenen logischerwijs tot de conclusie kwamen dat alleen de helpers van Satan tegen Jezus zouden vechten, en de joden waren vijanden van Jezus, dus waren de Joden de agenten van Satan. Zo belachelijk als dit mag klinken voor ons vandaag, in het verleden zagen christenen joden als demonen, compleet met horens en staart en die een helse geur uitstoot.
Zo hebben de Europese christenen de Joden gedemoniseerd.
Vervolgens zijn zij ontmenselijkt, dat was natuurlijk niet moeilijk omdat de Joden als demonische wezens werden beschouwd.
De middeleeuwse christenen in heel Europa hebben joden beschouwd als giftige slangen, adders, hellen-paaien en ratten. Hitler had gewoon het lexicon geactualiseerd en transformeerde de Joden in vampiers, ziektekiemen, bloedzuigers en parasieten.
Toen de Duitsers de Oost-Europeanen aanboden met de mogelijkheid om deze "plagen", uit te roeien hebben ze hier gretig aan voldaan.
Nu is het echt niet zo moeilijk te begrijpen waarom Oost-Europeanen al een diepe haat tegen de joden koesterden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog.
De 18 voorafgaande eeuwen van belastering en meedogenloze vervolgingen van de Joden in de Christelijke leer.
Het is echt niet zo moeilijk te begrijpen waarom al die Oekraïners en Litouwers zo hun beste deden Joodse buren te doden, en ze deden het graag de hele dag lang, dag na dag.
Als je weet dat de Joden de moordenaars van Christus waren, de vertegenwoordigers van het kwaad, demonisch. De Joden waren verantwoordelijk voor alle kwalen van de wereld. Deze ideeën die ze hun hele leven uit het Nieuwe Testament gehoord hebben van de kerkvaders en tijdens priesterlijke preken.
Bovendien moet het niemand verbazen dat deze mensen met een schoon geweten gedood zijn, want zij hadden nog nooit hun paus bisschoppen of pastoors horen zeggen dat de moord op joden en het stelen hun eigendom een misdaad en een doodzonde was, en dat deelname aan massamoord hun zielen naar de hel zou brengen.
Auteur van Zes Miljoen kruisigingen:
http://www.SixMillionCrucifixions.com/
SAN DIEGO, 21 juni 2010 (SixMillionCrucifixions.com) - Efraim Zuroff is de directeur van het Simon Wiesenthal Centrum in Jeruzalem. Ik ontmoette hem in maart jongstleden in zijn kantoor in Jeruzalem en we spraken over zijn doorlopende inspanningen om de daders van gruwelijkheden tijdens de Tweede Wereldoorlog voor het gerecht te slepen.
Hij heeft onlangs een bezoek gebracht aan Vilna, Litouwen, waar zijn oud-oom werd ontvoerd op 13 juli 1941 terwijl een bende Litouwers rennend door de straten van de stad op zoek naar joden met baarden om hen te arresteren. We hebben ook gesproken over de inspanningen van Litouwen en andere landen die proberen hun gedrag tijdens de Holocaust goed te spreken. De Litouwers speelden een vreselijke rol.
1941 toen het Duitse leger na de invasie van de Sovjet-Unie diep op Russisch grondgebied was getrokken zijn onmiddellijk speciale eenheden ingeschakeld om de joden op te jagen.
Hun doel was het vermoorden van alle joden in de vele joodse gemeenschappen. Als gevolg van hun moorddadige werk werden ongeveer 1,5 miljoen Joden vermoord. Het proces was traag en bloedig, dit was van invloed op het moreel van de Duitsers. Niet omdat ze gewetenswroeging hadden over het vermoorden van duizenden joden, maar omdat het gewoon te zenuwslopend voor deze moordenaars was. Zij kregen bloed en stukjes hersenen over hun uniformen, en het horen van hartverscheurend geschreeuw tijdens het vermoorden van de Joden op korte afstand de hele dag lang, dag na dag werd ook de Duitsers te veel. Voor het makkelijker maken van het moorden en voor de controle hebben de Duitse doodseskaders mensen uit onder de lokale bevolking geworven. Op deze manier konden de Duitse overheersers goed toezichthouden terwijl de lokale assistenten het vuile werk deden.
Een van de interessante aspecten van de rol van de lokale bevolking in de Oekraïne, Polen, Litouwen en andere plaatsen zijn de ware motieven waarom men zo bereid was deel te nemen aan de uitroeiing van de Joden. In die landen, net als in andere landen die door de Duitsers bezet waren, zoals Letland, Wit-Rusland, Kroatië, Slowakije, Hongarije, Frankrijk, Nederland enz., werden voor het grootste deel de lokale-assistenten die vrijwillig deelnamen aan de taak hun Joodse buren te vermoorden en de Duitsers te helpen. De lokale vrijwilligers hebben de Joden apart gezet, daarna hen opgedreven naar de plek van de moord. Zij hebben de Joden beschaamd gevloekt, en uiteindelijk hen naakt aan de rand van een massagraf doodgeschoten.
De vraag is waarom de lokale bevolking zo bereidwillig waren om de Joden te vermoorden, waarom hebben zij dit met zoveel ijver gedaan?
Dit is een belangrijke vraag is omdat ten eerste, de bewering dat de Duitsers de lokale bevolking dwongen om te helpen bij de massamoorden in het vernietigingskamp campagne is onwaar, en ten tweede omdat de lokale bevolking niet waren onderworpen aan de meedogenloze raciale propaganda en hersenspoeling waaraan de Duitse bevolking was blootgesteld. Dus moet men dieper graven in de psyche van deze daders om te begrijpen waarom ze zo antisemitisch waren. Eigenlijk moet men de vraag stellen: wat maakte deze mensen antisemitisch.
Waarschijnlijk werden veel joden gehaat omdat ze vonden dat joden in verband werden gebracht met de bolsjewieken, en omdat ze vonden dat de joden te veel geld hadden, en er waren zeker nog vele andere redenen. Maar waarom was de plaatselijke christelijke bevolking zo bereid deze beschuldigingen tegen de Joden kritiekloos te aanvaarden? Immers, het is waar sommige Joden bolsjewieken waren, maar dat waren ook sommige christenen. Sommige Joden waren rijk, maar de meesten waren arm, zelfs heel erg arm.
De voorouders van deze Oekraïners en Litouwers hebben hun kinderen geleerd dat de joden verantwoordelijk waren voor de sociale onrust en revoluties van de 19e eeuw. Hun voorouders op hun beurt vertelden hun kinderen dat de joden schuldig waren aan vergiftiging van waterputten, en de joden brengen de pest, en het doden van kleine christelijke jongens om met hun bloed het Pascha brood te maken. Hun voorouders hadden aan hun kinderen verteld dat joden Christus-moordenaars waren, verantwoordelijk voor de bevuiling van de christelijke geest, . De Joden zijn handlangers van de duivel, van woeker, van blindheid wanneer zij worden geconfronteerd met wat ze gezien voor de hand liggende theologische waarheid , en meer en meer.
Deze mensen vroegen zich af wat voor soort mens Jezus, God, kon verwerpen, want dat was voor hen de vanzelfsprekende ware christelijke openbaring.
Bij de Europese christenen, was het een eenvoudige ongenuanceerde tweedeling: of de Joden hadden Jezus en onrechte afgewezen als Messias, of Jezus was niet de messias. Men was duidelijk niet in staat om de laatste te aanvaarden, dus kozen zij voor de eerste mogelijkheid en beseften zij dat alleen een vijand van Jezus zo kon blind zijn voor hem en zijn openbaring.
Voor christenen, was de anti-Christ in verband met de Joden. Dus is het niet verbazend dat Europese christenen logischerwijs tot de conclusie kwamen dat alleen de helpers van Satan tegen Jezus zouden vechten, en de joden waren vijanden van Jezus, dus waren de Joden de agenten van Satan. Zo belachelijk als dit mag klinken voor ons vandaag, in het verleden zagen christenen joden als demonen, compleet met horens en staart en die een helse geur uitstoot.
Zo hebben de Europese christenen de Joden gedemoniseerd.
Vervolgens zijn zij ontmenselijkt, dat was natuurlijk niet moeilijk omdat de Joden als demonische wezens werden beschouwd.
De middeleeuwse christenen in heel Europa hebben joden beschouwd als giftige slangen, adders, hellen-paaien en ratten. Hitler had gewoon het lexicon geactualiseerd en transformeerde de Joden in vampiers, ziektekiemen, bloedzuigers en parasieten.
Toen de Duitsers de Oost-Europeanen aanboden met de mogelijkheid om deze "plagen", uit te roeien hebben ze hier gretig aan voldaan.
Nu is het echt niet zo moeilijk te begrijpen waarom Oost-Europeanen al een diepe haat tegen de joden koesterden aan het begin van de Tweede Wereldoorlog.
De 18 voorafgaande eeuwen van belastering en meedogenloze vervolgingen van de Joden in de Christelijke leer.
Het is echt niet zo moeilijk te begrijpen waarom al die Oekraïners en Litouwers zo hun beste deden Joodse buren te doden, en ze deden het graag de hele dag lang, dag na dag.
Als je weet dat de Joden de moordenaars van Christus waren, de vertegenwoordigers van het kwaad, demonisch. De Joden waren verantwoordelijk voor alle kwalen van de wereld. Deze ideeën die ze hun hele leven uit het Nieuwe Testament gehoord hebben van de kerkvaders en tijdens priesterlijke preken.
Bovendien moet het niemand verbazen dat deze mensen met een schoon geweten gedood zijn, want zij hadden nog nooit hun paus bisschoppen of pastoors horen zeggen dat de moord op joden en het stelen hun eigendom een misdaad en een doodzonde was, en dat deelname aan massamoord hun zielen naar de hel zou brengen.
zondag 5 september 2010
Hoge Feestdagen - Gebruik het.
Wij weten dat de komende dagen de periode van inkeer is. Deze periode is bij uitstek geschikt voor gebed en goede daden. De pasoek in de profeet Jesjaja wordt hiermee in verband gebracht:
"Zoek Hashem wanneer je Hem kunt vinden, roep Hem als Hij dichtbij is".
Wat mij bijzonder opviel, ik citeer uit het boek van rabbijn Elozor Barclay en rabbijn Yitzchok Jaeger: {Drie honderd van de meest gestelde vragen over de yomim noraim} is dat de Rambam schrijft dat "het gebed van een individu in deze periode dezelfde kracht heeft als een gebed dat in aanwezigheid van een minjan (tien joodse mannen) wordt gezegd.
Als je hier serieus over deze bijzondere verklaring van de Rambam nadenkt, dan zal niemand deze uren die we hebben vóór Jom ha-Kippurim [en Rosh Ha-Shana] "ongebruikt" laten door niet te bidden tot de Schepper voor alles wat wij verlangen en nodig hebben [voor het welzijn van zijn familie / vrienden / Am Israël we l'kulo] olam.
Ik wens u allen een gezond, gezegend, vreedzame jaar.
"Zoek Hashem wanneer je Hem kunt vinden, roep Hem als Hij dichtbij is".
Wat mij bijzonder opviel, ik citeer uit het boek van rabbijn Elozor Barclay en rabbijn Yitzchok Jaeger: {Drie honderd van de meest gestelde vragen over de yomim noraim} is dat de Rambam schrijft dat "het gebed van een individu in deze periode dezelfde kracht heeft als een gebed dat in aanwezigheid van een minjan (tien joodse mannen) wordt gezegd.
Als je hier serieus over deze bijzondere verklaring van de Rambam nadenkt, dan zal niemand deze uren die we hebben vóór Jom ha-Kippurim [en Rosh Ha-Shana] "ongebruikt" laten door niet te bidden tot de Schepper voor alles wat wij verlangen en nodig hebben [voor het welzijn van zijn familie / vrienden / Am Israël we l'kulo] olam.
Ik wens u allen een gezond, gezegend, vreedzame jaar.
woensdag 1 september 2010
zondag 22 augustus 2010
maandag 9 augustus 2010
Gelijkheid
Parshat Bamidbar begint met de telling van het Joodse Volk. Je zou kunnen denken dat iedereen gewoon 'een nummer op de lijst is'. Maar de telling geeft juist aan dat elke jood belangrijk is. De Joodse geleerden geven aan dat er 600.000 joden aan de berg Sinai stonden tijdens de openbaring van de Thora, zo zijn er ook 600.000 letters in de Thora. Als er ook maar 1 letter mist in een Thora rol dan is het ongeschikt voor gebruik. Zo is het ook met het Joodse Volk, iedereen is nodig in de samenwerking om een eenheid te vormen.
Als elke individuele Jood zo belangrijk is waarom gaat de Parasha verder met de beschrijving van de speciale rol van de stam Levie? Dat is toch discriminatie! Alleen maar omdat iemand als Leviet geboren wordt maakt het hem belangrijker dan iemand die geen Leviet is?
De waarheid is dat iedereen gelijk is. Sommige mensen zijn slimmer dan anderen, sommige mensen hebben enorm talent, maar dat maakt je nog niet beter dan een ander of belangrijker.
Harmonie komt pas in je leven als iedereen zijn eigen capaciteiten benut en alle andere mensen als zijn gelijken respecteert.
Het wordt verteld over de grote Jeruzalemse rabbijn rabbij Shlomo Zalman Auerbach dat hij zijn hele gemeente de opdracht gaf om te wachten met de tefilla (gebed) totdat de stratenveger aanwezig was. De rabbijn legde uit: "Deze man is toegewijd in zijn werk om de straten van Jeruzalem schoon te maken. Ik wens dat ik mijn eigen taak zo goed kan vervullen zoals de schoonmaker dat doet. Daarom moeten wij op hem wachten omdat hij onmisbaar is."
Dus voordat wij iemand gaan minachten moeten we goed onthouden dat elk mens een belangrijke aandeel heeft. In het leven is er maar een ding dat wij kunnen verwerven en dat is je goede reputatie!
Als elke individuele Jood zo belangrijk is waarom gaat de Parasha verder met de beschrijving van de speciale rol van de stam Levie? Dat is toch discriminatie! Alleen maar omdat iemand als Leviet geboren wordt maakt het hem belangrijker dan iemand die geen Leviet is?
De waarheid is dat iedereen gelijk is. Sommige mensen zijn slimmer dan anderen, sommige mensen hebben enorm talent, maar dat maakt je nog niet beter dan een ander of belangrijker.
Harmonie komt pas in je leven als iedereen zijn eigen capaciteiten benut en alle andere mensen als zijn gelijken respecteert.
Het wordt verteld over de grote Jeruzalemse rabbijn rabbij Shlomo Zalman Auerbach dat hij zijn hele gemeente de opdracht gaf om te wachten met de tefilla (gebed) totdat de stratenveger aanwezig was. De rabbijn legde uit: "Deze man is toegewijd in zijn werk om de straten van Jeruzalem schoon te maken. Ik wens dat ik mijn eigen taak zo goed kan vervullen zoals de schoonmaker dat doet. Daarom moeten wij op hem wachten omdat hij onmisbaar is."
Dus voordat wij iemand gaan minachten moeten we goed onthouden dat elk mens een belangrijke aandeel heeft. In het leven is er maar een ding dat wij kunnen verwerven en dat is je goede reputatie!
Dieet een Joodse uitdaging
Het belangrijke chassidische werk van Tanya benadrukt dat de essentie van het leven voor de gemiddelde mens bestaat uit het omgaan met uitdagingen, het weerstaan van verleidingen en vervolgens hetzelfde te weerstaan in een gemuteerde vorm.
Vandaag weersta je de extra koek, en morgen ben je naar je favoriete taart aan het staren.
Dat is het leven, dat is leven: het overwinnen van uitdagingen, om daarna meteen klaar te staan voor de volgende uitdaging.
Vandaag weersta je de extra koek, en morgen ben je naar je favoriete taart aan het staren.
Dat is het leven, dat is leven: het overwinnen van uitdagingen, om daarna meteen klaar te staan voor de volgende uitdaging.
woensdag 4 augustus 2010
Binnen een maand oorlog? Hashem Yishmor (engels)
Yesterday, cannons were fired on the northern border of Israel after a long period of quiet. Israel again finds itself in a difficult security situation, which has claimed the life of a soldier. Kassams have returned and rockets are being fired.
Against the background of these events are recent statements from several rabbonim predicting that a war will break out real soon in Israel.
Rav Eliezer Berland, a leading rov of the Breslover community, told his Chassidim recently to daven because a war would break out on 22 Av.
A few days later, Rav Amnon Yitzchak said during a drasha in Modi’in Illit that within weeks, a bloody war will break out.
“Wars do not happen during winter,” said Rav Yitzchak. “The Iranian nuclear threat is ticking, and the military will not drag the war into the winter, so as not to drown in the Lebanese mud.”
Rav Yitzchak addressed the recent tragedies, including the loss of six lives in the Air Force crash during training in Romania.
“The army is doing preparations for an attack on Iran,” said Rav Yitzchak.
In recent days, Rav Mordechai Genut, author of the “Dovor Be’ito” luach, said that “Based on the stars, war will break out next month.”
{Yair Alpert-Matzav.com Israel}
Against the background of these events are recent statements from several rabbonim predicting that a war will break out real soon in Israel.
Rav Eliezer Berland, a leading rov of the Breslover community, told his Chassidim recently to daven because a war would break out on 22 Av.
A few days later, Rav Amnon Yitzchak said during a drasha in Modi’in Illit that within weeks, a bloody war will break out.
“Wars do not happen during winter,” said Rav Yitzchak. “The Iranian nuclear threat is ticking, and the military will not drag the war into the winter, so as not to drown in the Lebanese mud.”
Rav Yitzchak addressed the recent tragedies, including the loss of six lives in the Air Force crash during training in Romania.
“The army is doing preparations for an attack on Iran,” said Rav Yitzchak.
In recent days, Rav Mordechai Genut, author of the “Dovor Be’ito” luach, said that “Based on the stars, war will break out next month.”
{Yair Alpert-Matzav.com Israel}
maandag 15 februari 2010
Michtav IV Freund en Freud
Beste Mensen,
Afgelopen week heb ik opnieuw een reis geboekt naar Jerusalem, vanaf 14 januari 2010 tot 14 februari.
Nadat ik mijn reis heb geboekt gaat het eigenlijk direct te leven en werpt de reis zijn schaduw vooruit.
Mijn gedachten gaan naar de aankomst op vliegveld Ben Gurion in Tel Aviv, de ritten van en naar het vliegveld met de taxi.
In principe probeer ik alles in mijn leven plezierig te regelen. Dit naar het voorbeeld van Rabbijn Nachman: "Hoe moet een mens leven? Simpel en plezierig".
Deze regel moet je ook toepassen bij het kiezen van een taxichauffeur en dat is lang niet altijd makkelijk. Inmiddels heb ik zowel in Nederland en Israël prettige chauffeurs die me naar het vliegveld brengen.
De taxi's in Jeruzalem zijn niet duur, zeker niet als je in het centrum zit. Met twintig shekel (ongeveer vier euro) kom je een heel eind dus neem je vaak een taxi.
Ook in Jeruzalem zijn de taxichauffeurs niet altijd plezierig, de meesten proberen zonder de (verplichte) meter te rijden zodat ze je meer geld afhandig kunnen maken. Herzl pikte mij op of ik pikte hem op bij een van mijn ritjes. Hij vertelde dat zijn zoon de maandag erop Bar Mitzva zou worden. Dat vond ik leuk en hij vroeg mij of ik wilde komen. Ik zei: "heel graag". De Bar Mitzva werd gevierd in een klein plaatsje buiten Jerusalem, in Mevasseret Zion. Ik kom graag in kleine plaatsen in Israël want zo kom ik in aanraking met het echte karakter van het land.
"Okee," zei hij, "mijn moeder woont om de hoek bij jou hotel, ik haal je wel op". Moeder woonde om de hoek dat wil zeggen in Mekor Baruch, het bolwerk van Jad Ezra waar ik dus vaak ben, als ik in Jerusalem vertoef. Daar wonen veel leden van de chewre, de vrienden van Jad Ezra.
Ik raakte uiteraard verder met hem in gesprek en op gegeven moment kwam aan de orde wie er verder allemaal op de Bar Mitzwa kwamen, van de kant van zijn vrouw kwam iedereen maar niemand van zijn eigen familie. De Bar Mitzwa was op maandag, een gewone werkdag, zijn familie ging werken en geld verdienen.
Ogenschijnlijk een onbelangrijke mededeling. Een Bar Mitzva, de belofte van een 13 jarige jongen aan God om Joods c.q. vroom te leven. In Israël is de Bar Mitzwa een mijlpaal in het dagelijks leven.
Ongeveer een week later bracht Herzl mij naar het vliegveld en vertelde de hele weg over de familie van zijn vrouw. Hij werd met alles geholpen dat gaf hem een tevreden gevoel, hij was tevreden met wat hij had. Bij het afrekenen vroeg hij geen shekel meer dan de vaste prijs. De hulpvaardigheid van zijn schoonfamilie maakte zijn leven tot een feest, iets wat hij van zijn eigen familie niet gewend was.
Aanvankelijk schonk ik weinig aandacht aan het verhaal, toch bleef het onbewust in me doorwerken .
De Joodse geleerden zeggen ,dat de wereld op drie zaken steunt; Thora (Joods onderricht), Mitzwot (religieuze plichten) en Chessed (vrijwillig iets doen wat een ander nodig heeft).
Ineens realiseerde ik mij dat de tweedeling wel of niet religieus, chessed en geen chessed, als een rode draad door de man zijn verhaal liep, zoals een heel scherpe tweedeling. Dit had ik me nooit zo scherp deze tweedeling gerealiseerd het vignet van zijn familie wat de taxichauffeur mij gaf.
Op weg naar huis na de Bar Mitzwa vertelde de grootmoeder van de jongen: "Zo die zit op de goede weg". Verder zei ze niets. "Die zit op de goede weg in zijn leven". Ook op weg naar het vliegveld vertelde Herzl mij, dat zijn moeder dertig jaar bij een rabbijn in Mekor Baruch had gewerkt en nu een klein pensioen van hem kreeg, vrijwillig.
In het Jodendom is er een wijsheid dat kinderen en kleinkinderen dingen overkomen ten gevolge van de zechoet (verdienste) van hun ouders of grootouders. Ik zal het op mijn volgende reis navragen, maar ik ben ervan overtuigd dat Herzl door de verdienste van zijn moeder met een vrome vrouw is getrouwd of in ieder geval een vrouw van een vrome familie. Ik denk dat ik weer vroom ben geworden door de verdienste van Jacob de vader van mijn moeder. Bij toeval ontdekte zij ,dat in de tweede wereldoorlog bij hem thuis op zaterdag klandestien sjoeldiensten werden gehouden.
Wat kunnen we van dit alles leren voor de hulpverlenng?
Een paar weken geleden lazen we het wekelijkse Thorastuk Vajeetsee, Jacob de derde van onze stamvaders gaat op weg buiten Israël en buiten de Joodse wereld. Als zodanig een konfrontatie met anders denkenden.
Op de grens van Israël slaapt hij op een aantal bij elkaar gelegde stenen,althans die gebruikt hij als hoofdkussen en vecht in een droom met de Engelen en wint.
De plaats waar Jacob sliep heet Makom Haze. Alle kommentaren (Dessler, Freund,Schneerson, Siga, Geffen, Evers etc. Etc.) zij allen schrijven over Makom Haze en wat het betekent voor ons geloof. Wat doe je op een plaats die niet Joods het buitenland en waar dus anders gedacht wordt? Hoe kom je daar tot geloof?
Bescheidenheid, nederigheid en het opzij zetten van je eigen ego is een voorwaarde. Een van de rabbijnen schrijft "nederigheid is dat je totaal niet in staat bent Gods werken te begrijpen".
Dit is zeker geen verkeerde basishouding voor een psychotherapeut.
Het punt waar het omgaat hoe kun je Gods boodschap gewaarworden of handhaven in een niet religieuze wereld? In een niet religieuze wereld met name waar vele niet religieuze gewoontes en wetten het dagelijks verkeer bepalen. Jacob was de eerste die toen hij de grens overging en daarmee in aanraking kwam. Hij trouwde vier vrouwen, totaal verboden bij de huidige Joodse wet, toch leidde hij een onberispelijk Joods leven.
Hoe kon dat? Nu beginnen we op voor de psychotherapeut interressant terrein te komen.
Jacob had maar een doel voor ogen en dat was het Joodse volk te stichten in een niet Joodse wereld MET ANDERE WOORDEN DE OMGEVING ZO TE VERANDEREN, DAT HIJ JOODS WERD OF KON WORDEN, die instelling was God genoeg.
Hier wordt onze therapeutische aandacht aandacht als therapeut getrokken. Omgeving betekent natuurlijk onze medemens en die zo beinvloeden,dat hij zich openstelt, zijn ego toegankelijk maakt voor in het therapeutische geval therapeutische inzichten.
In Nederland leidt de psychotherapie/psychoanalyse geen bloeiend bestaan. Er zijn veel mensen die zich door nood gedreven aanmelden. De therapeutische resultaten zijn matig tot slecht, gedeeltelijk resultaat heet dat met een mooi woord.
Jacob was de eerste, die in zijn tijd een manier vond zijn medemens te veranderen beinvloeden. Hij vond de synthese van de belangrijkste eigenschappen van zijn voorvaders, Abraham zijn chessed, doen wat de ander nodig heeft. Jitzchak, Gevura zelf doen wat je nodig lijkt. Jacob transcendeerde de religieuze instelling die hij van zijn twee voorvaderen meekreeg en ging op weg. Hij creeërde zijn eigen waarheden en deed wat goed of nodig was. IJver verlangend te doen wat God van hem vroeg en dat was genoeg.
Aanvankelijk bewegen therapeuten zich bij elke therapie in een wereld waar zij heel andere dingen zien en verlangen van hun patiënten dan zij aanvankelijk zien of weten. Hiermee bedoel ik dat de tegenwoordige therapeut net als Jakob bij de niet vrome medemens, de patiënt, hem in een onbekende wereld probeert te interesseren. Dit betekent dat achter de liefde haat kan zijn en omgekeerd achter haat zit de liefde. Dit is natuurlijk een geweldige therapeutische opsteker. Hoeveel iemand ook haat op een onbewust niveau zijn er minstens net zoveel mogelijkheden tot liefhebben. Patiënten hebben een andere denkwereld dan hun therapeuten zij zijn niet reflectief of introspectief heet dat. Dit ligt mede ten grondslag aan wat gedeeltelijk resultaat in een therapie is.
Rabbi Shalom Arush in zijn boek The Garden of Emuna /De Tuin van het Geloof. Hij noemde daarin Rabbi Nachman de stichter van het Breslav chassidisme: "De grootste psychiater aller tijden". Daar beweert hij nogal wat.
Viktor Frankl, ook wel de derde belangrijke Weense psychiater genoemd na Freud en Adler, is de stichter van de logotherapie. Het belangrijkste doel van een therapie is dat de patiënt betekenis geeft aan wat hij doet in zijn leven, volgens Frankl.
De patiënt dient hiervoor verantwoordelijkheid te nemen. David Guttman licht dit toe in een artikel, gaande over Chassidisme en logotherapie.
Verantwoordelijkheid is het enige antwoord, volgens David Guttman. De patiënt moet zijn respons ter beschikking hebben.
Jacob leert ons dat het verlangen, de hartstochtelijke wens, de medemens te helpen eerlijk naar waarheid te helpen. Dit is een belangrijke basiseigenschap voor een psychotherapeut.
In mijn praktijk wordt per consult nagegaan of de behandeling voldoet aan wat de patiënt nodig heeft .
Het resultaat als je dat niet doet: dat zie je bij de taxichauffeur die zijn familie nooit ziet, althans zijn eigen familie. In de psychotherapeutische praktijk betekent dat de patiënt onregelmatig komt of wegbijft. En dit heet dan gedeeltelijk resultaat.
Jacob Velleman
Afgelopen week heb ik opnieuw een reis geboekt naar Jerusalem, vanaf 14 januari 2010 tot 14 februari.
Nadat ik mijn reis heb geboekt gaat het eigenlijk direct te leven en werpt de reis zijn schaduw vooruit.
Mijn gedachten gaan naar de aankomst op vliegveld Ben Gurion in Tel Aviv, de ritten van en naar het vliegveld met de taxi.
In principe probeer ik alles in mijn leven plezierig te regelen. Dit naar het voorbeeld van Rabbijn Nachman: "Hoe moet een mens leven? Simpel en plezierig".
Deze regel moet je ook toepassen bij het kiezen van een taxichauffeur en dat is lang niet altijd makkelijk. Inmiddels heb ik zowel in Nederland en Israël prettige chauffeurs die me naar het vliegveld brengen.
De taxi's in Jeruzalem zijn niet duur, zeker niet als je in het centrum zit. Met twintig shekel (ongeveer vier euro) kom je een heel eind dus neem je vaak een taxi.
Ook in Jeruzalem zijn de taxichauffeurs niet altijd plezierig, de meesten proberen zonder de (verplichte) meter te rijden zodat ze je meer geld afhandig kunnen maken. Herzl pikte mij op of ik pikte hem op bij een van mijn ritjes. Hij vertelde dat zijn zoon de maandag erop Bar Mitzva zou worden. Dat vond ik leuk en hij vroeg mij of ik wilde komen. Ik zei: "heel graag". De Bar Mitzva werd gevierd in een klein plaatsje buiten Jerusalem, in Mevasseret Zion. Ik kom graag in kleine plaatsen in Israël want zo kom ik in aanraking met het echte karakter van het land.
"Okee," zei hij, "mijn moeder woont om de hoek bij jou hotel, ik haal je wel op". Moeder woonde om de hoek dat wil zeggen in Mekor Baruch, het bolwerk van Jad Ezra waar ik dus vaak ben, als ik in Jerusalem vertoef. Daar wonen veel leden van de chewre, de vrienden van Jad Ezra.
Ik raakte uiteraard verder met hem in gesprek en op gegeven moment kwam aan de orde wie er verder allemaal op de Bar Mitzwa kwamen, van de kant van zijn vrouw kwam iedereen maar niemand van zijn eigen familie. De Bar Mitzwa was op maandag, een gewone werkdag, zijn familie ging werken en geld verdienen.
Ogenschijnlijk een onbelangrijke mededeling. Een Bar Mitzva, de belofte van een 13 jarige jongen aan God om Joods c.q. vroom te leven. In Israël is de Bar Mitzwa een mijlpaal in het dagelijks leven.
Ongeveer een week later bracht Herzl mij naar het vliegveld en vertelde de hele weg over de familie van zijn vrouw. Hij werd met alles geholpen dat gaf hem een tevreden gevoel, hij was tevreden met wat hij had. Bij het afrekenen vroeg hij geen shekel meer dan de vaste prijs. De hulpvaardigheid van zijn schoonfamilie maakte zijn leven tot een feest, iets wat hij van zijn eigen familie niet gewend was.
Aanvankelijk schonk ik weinig aandacht aan het verhaal, toch bleef het onbewust in me doorwerken .
De Joodse geleerden zeggen ,dat de wereld op drie zaken steunt; Thora (Joods onderricht), Mitzwot (religieuze plichten) en Chessed (vrijwillig iets doen wat een ander nodig heeft).
Ineens realiseerde ik mij dat de tweedeling wel of niet religieus, chessed en geen chessed, als een rode draad door de man zijn verhaal liep, zoals een heel scherpe tweedeling. Dit had ik me nooit zo scherp deze tweedeling gerealiseerd het vignet van zijn familie wat de taxichauffeur mij gaf.
Op weg naar huis na de Bar Mitzwa vertelde de grootmoeder van de jongen: "Zo die zit op de goede weg". Verder zei ze niets. "Die zit op de goede weg in zijn leven". Ook op weg naar het vliegveld vertelde Herzl mij, dat zijn moeder dertig jaar bij een rabbijn in Mekor Baruch had gewerkt en nu een klein pensioen van hem kreeg, vrijwillig.
In het Jodendom is er een wijsheid dat kinderen en kleinkinderen dingen overkomen ten gevolge van de zechoet (verdienste) van hun ouders of grootouders. Ik zal het op mijn volgende reis navragen, maar ik ben ervan overtuigd dat Herzl door de verdienste van zijn moeder met een vrome vrouw is getrouwd of in ieder geval een vrouw van een vrome familie. Ik denk dat ik weer vroom ben geworden door de verdienste van Jacob de vader van mijn moeder. Bij toeval ontdekte zij ,dat in de tweede wereldoorlog bij hem thuis op zaterdag klandestien sjoeldiensten werden gehouden.
Wat kunnen we van dit alles leren voor de hulpverlenng?
Een paar weken geleden lazen we het wekelijkse Thorastuk Vajeetsee, Jacob de derde van onze stamvaders gaat op weg buiten Israël en buiten de Joodse wereld. Als zodanig een konfrontatie met anders denkenden.
Op de grens van Israël slaapt hij op een aantal bij elkaar gelegde stenen,althans die gebruikt hij als hoofdkussen en vecht in een droom met de Engelen en wint.
De plaats waar Jacob sliep heet Makom Haze. Alle kommentaren (Dessler, Freund,Schneerson, Siga, Geffen, Evers etc. Etc.) zij allen schrijven over Makom Haze en wat het betekent voor ons geloof. Wat doe je op een plaats die niet Joods het buitenland en waar dus anders gedacht wordt? Hoe kom je daar tot geloof?
Bescheidenheid, nederigheid en het opzij zetten van je eigen ego is een voorwaarde. Een van de rabbijnen schrijft "nederigheid is dat je totaal niet in staat bent Gods werken te begrijpen".
Dit is zeker geen verkeerde basishouding voor een psychotherapeut.
Het punt waar het omgaat hoe kun je Gods boodschap gewaarworden of handhaven in een niet religieuze wereld? In een niet religieuze wereld met name waar vele niet religieuze gewoontes en wetten het dagelijks verkeer bepalen. Jacob was de eerste die toen hij de grens overging en daarmee in aanraking kwam. Hij trouwde vier vrouwen, totaal verboden bij de huidige Joodse wet, toch leidde hij een onberispelijk Joods leven.
Hoe kon dat? Nu beginnen we op voor de psychotherapeut interressant terrein te komen.
Jacob had maar een doel voor ogen en dat was het Joodse volk te stichten in een niet Joodse wereld MET ANDERE WOORDEN DE OMGEVING ZO TE VERANDEREN, DAT HIJ JOODS WERD OF KON WORDEN, die instelling was God genoeg.
Hier wordt onze therapeutische aandacht aandacht als therapeut getrokken. Omgeving betekent natuurlijk onze medemens en die zo beinvloeden,dat hij zich openstelt, zijn ego toegankelijk maakt voor in het therapeutische geval therapeutische inzichten.
In Nederland leidt de psychotherapie/psychoanalyse geen bloeiend bestaan. Er zijn veel mensen die zich door nood gedreven aanmelden. De therapeutische resultaten zijn matig tot slecht, gedeeltelijk resultaat heet dat met een mooi woord.
Jacob was de eerste, die in zijn tijd een manier vond zijn medemens te veranderen beinvloeden. Hij vond de synthese van de belangrijkste eigenschappen van zijn voorvaders, Abraham zijn chessed, doen wat de ander nodig heeft. Jitzchak, Gevura zelf doen wat je nodig lijkt. Jacob transcendeerde de religieuze instelling die hij van zijn twee voorvaderen meekreeg en ging op weg. Hij creeërde zijn eigen waarheden en deed wat goed of nodig was. IJver verlangend te doen wat God van hem vroeg en dat was genoeg.
Aanvankelijk bewegen therapeuten zich bij elke therapie in een wereld waar zij heel andere dingen zien en verlangen van hun patiënten dan zij aanvankelijk zien of weten. Hiermee bedoel ik dat de tegenwoordige therapeut net als Jakob bij de niet vrome medemens, de patiënt, hem in een onbekende wereld probeert te interesseren. Dit betekent dat achter de liefde haat kan zijn en omgekeerd achter haat zit de liefde. Dit is natuurlijk een geweldige therapeutische opsteker. Hoeveel iemand ook haat op een onbewust niveau zijn er minstens net zoveel mogelijkheden tot liefhebben. Patiënten hebben een andere denkwereld dan hun therapeuten zij zijn niet reflectief of introspectief heet dat. Dit ligt mede ten grondslag aan wat gedeeltelijk resultaat in een therapie is.
Rabbi Shalom Arush in zijn boek The Garden of Emuna /De Tuin van het Geloof. Hij noemde daarin Rabbi Nachman de stichter van het Breslav chassidisme: "De grootste psychiater aller tijden". Daar beweert hij nogal wat.
Viktor Frankl, ook wel de derde belangrijke Weense psychiater genoemd na Freud en Adler, is de stichter van de logotherapie. Het belangrijkste doel van een therapie is dat de patiënt betekenis geeft aan wat hij doet in zijn leven, volgens Frankl.
De patiënt dient hiervoor verantwoordelijkheid te nemen. David Guttman licht dit toe in een artikel, gaande over Chassidisme en logotherapie.
Verantwoordelijkheid is het enige antwoord, volgens David Guttman. De patiënt moet zijn respons ter beschikking hebben.
Jacob leert ons dat het verlangen, de hartstochtelijke wens, de medemens te helpen eerlijk naar waarheid te helpen. Dit is een belangrijke basiseigenschap voor een psychotherapeut.
In mijn praktijk wordt per consult nagegaan of de behandeling voldoet aan wat de patiënt nodig heeft .
Het resultaat als je dat niet doet: dat zie je bij de taxichauffeur die zijn familie nooit ziet, althans zijn eigen familie. In de psychotherapeutische praktijk betekent dat de patiënt onregelmatig komt of wegbijft. En dit heet dan gedeeltelijk resultaat.
Jacob Velleman
donderdag 28 januari 2010
Joods is.... (deel 1)
"Er zijn mensen die de Joden mogen en er zijn anderen die de Joden niet mogen. Maar geen enkel denkend mens kan ontkennen dat zij, zonder enige twijfel, het meest formidabele ras zijn dat in de wereld is verschenen."
- Winston Churchill
------------------------------------------------------------------------
"De Jood is dat heilig schepsel die het eeuwige vuur uit de hemel heeft laten neerdalen, en waarmee hij de hele wereld verlicht. Hij is de religieuze bron, oorsprong, en fontein waaruit de rest van alle volkeren hun geloof en religies hebben geput."
- Leo Tolstoy
- Winston Churchill
------------------------------------------------------------------------
"De Jood is dat heilig schepsel die het eeuwige vuur uit de hemel heeft laten neerdalen, en waarmee hij de hele wereld verlicht. Hij is de religieuze bron, oorsprong, en fontein waaruit de rest van alle volkeren hun geloof en religies hebben geput."
- Leo Tolstoy
maandag 25 januari 2010
De Joodse Neshomme is goud waard
Clara Sies, die op mij een oprecht vrome indruk maakt zegt dus
dat zij christelijk werd vanwege de onvoorwaardelijke opvang
vergiffenis die ze vond in de christelijke wereld.
Dat klopt want ofschoon er natuurlijk ook opvang in Joodse kring
is voor ontwikkeling van het Jodendom, instructie is nodig.
Thora betekent ook instructie en Joods onderwijs was er niet in
naoorlogs Nederland en nu nog nauwelijks helaas.
In de Joodse geschiedenis staat de bevrijding uit Egypte centraal
en daarmee de onafhankelijke ontwikkeling van de mens persoon.
Dit is een grote tegenstelling tussen het christendom en jodendom. Persoonlijke ontwikkeling zonder schuldgevoel, die zit er al
4000 jaar in. In nederland is dat pas na de ontkerkelijking goed
op gang gekomen. In de jaren 70 was "voor jezelf kiezen" het credo
van iedere gezonde nederlander en daarmee afstand nemend van de
zorg voor de ander to say it mildly (zachtjes uitgedrukt).
Er is nog een andere interressante les te leren een veel
interressante les dat zelfs het grote onderscheid in Therapeutenland is tussen steunende en inzichtgevende therapie of tussen psychoanalyse en gedragstherapie.
Je steunt de patient al of niet en het is of of. Of
gedragstherapie of psychoanalyse.
Hier zij nog het volgend opgemerkt; Het NPI (Nederlands Psychoanalytisch Instituur)stelt nawelijks indicaties voor psychoanalyse, een aantal jaren geleden was dat
nog geen 10 personen per jaar. In een stad als Amsterdam waar er een miljoen mensen wonen gaan er nog geen 10 mensen per jaar via het instituut in de psychoanalyse.
In mijn opleidingstijd, ongeveer dertig jaar geleden, liep collega Veldman toen, dagelijks rond met de opmerking "er moet een nieuwe Freud komen."
Helaas wist hij niet wat de oude Freud niet wist
This is gold (Dit is goud waard),zegt hij als het over de Joodse nesjomme gaat. Velleman voegt er dus zoveel jaar later aan toe; spoor die basiseigenschappen op, dan krijg je goede therapeuten en psychotherapie.
Het is nog erger, het Jodendom bestaat naast wetten voor de
ontwikkeling van de ziel ook nog uit 613 gedragsregels, daarmee
heb je de oneigenlike splitsing in gedragstherapie en psychoanalyse ook niet meer nodig (op termijn )
dat zij christelijk werd vanwege de onvoorwaardelijke opvang
vergiffenis die ze vond in de christelijke wereld.
Dat klopt want ofschoon er natuurlijk ook opvang in Joodse kring
is voor ontwikkeling van het Jodendom, instructie is nodig.
Thora betekent ook instructie en Joods onderwijs was er niet in
naoorlogs Nederland en nu nog nauwelijks helaas.
In de Joodse geschiedenis staat de bevrijding uit Egypte centraal
en daarmee de onafhankelijke ontwikkeling van de mens persoon.
Dit is een grote tegenstelling tussen het christendom en jodendom. Persoonlijke ontwikkeling zonder schuldgevoel, die zit er al
4000 jaar in. In nederland is dat pas na de ontkerkelijking goed
op gang gekomen. In de jaren 70 was "voor jezelf kiezen" het credo
van iedere gezonde nederlander en daarmee afstand nemend van de
zorg voor de ander to say it mildly (zachtjes uitgedrukt).
Er is nog een andere interressante les te leren een veel
interressante les dat zelfs het grote onderscheid in Therapeutenland is tussen steunende en inzichtgevende therapie of tussen psychoanalyse en gedragstherapie.
Je steunt de patient al of niet en het is of of. Of
gedragstherapie of psychoanalyse.
Hier zij nog het volgend opgemerkt; Het NPI (Nederlands Psychoanalytisch Instituur)stelt nawelijks indicaties voor psychoanalyse, een aantal jaren geleden was dat
nog geen 10 personen per jaar. In een stad als Amsterdam waar er een miljoen mensen wonen gaan er nog geen 10 mensen per jaar via het instituut in de psychoanalyse.
In mijn opleidingstijd, ongeveer dertig jaar geleden, liep collega Veldman toen, dagelijks rond met de opmerking "er moet een nieuwe Freud komen."
Helaas wist hij niet wat de oude Freud niet wist
This is gold (Dit is goud waard),zegt hij als het over de Joodse nesjomme gaat. Velleman voegt er dus zoveel jaar later aan toe; spoor die basiseigenschappen op, dan krijg je goede therapeuten en psychotherapie.
Het is nog erger, het Jodendom bestaat naast wetten voor de
ontwikkeling van de ziel ook nog uit 613 gedragsregels, daarmee
heb je de oneigenlike splitsing in gedragstherapie en psychoanalyse ook niet meer nodig (op termijn )
zondag 10 januari 2010
Michtav m'Jerusalem (nog even Amsterdam)
Beste mensen,
Amsterdam wordt wel het Jeruzalem van het westen genoemd, derhalve is het echt 'out of tune' dat ik mijn vijfde michtav in Amsterdam schrijf en niet vanuit Jerusalem.
De Jiddische naam voor Amsterdam is Mokum een naam die vele Amsterdammers overgenomen hebben. Over 'Makom Haze', deze Plaats de plaats waar Jacob Awinoe, sliep net buiten Israël op een kussen van stenen.
Dit schreef ik in mijn vorige michtav en ontleende daarin een belangrijke basiseigenschap voor de psychotherapeut, met ijver (zealous) en met hart en ziel voor je patiënt werken.
Het is niet zo dat er in nederland niets interessants gebeurd op het gebied van de psychotherapie.
Ik zag een programma van Catheryne Keyl op de EO televisie, een interview met Clara Sies, een vrouw die Christelijk is geworden van Joodse huize.
Zij was na de oorlog Christelijk geworden met name omdat het Christendom veel meer onvoorwaardelijke opvang en vergiffenis bood dan het Jodendom van net na de oorlog en wat natuurlijk hard nodig was voor haar, die als zoveel Joodse mensen bijna al haar familie had verloren tijdens de oorlog. Het is waar dat er voor de Joden geen opvang was na de oorlog.
Aanvankelijk werd mijn interesse door iets heel anders getrokken zij is samen met haar man oprichter van een voedselbank die 20,000 maaltijden per week uitdeelt. Ja 20,000! Net zoveel als Jad Ezra in Jeruzalem en de beelden zijn hetzelfde. Massa's vrijwilligers die zich hier gedisciplineerd en ijverig voor inzetten, evenals Jad Ezra op basis van geloof. Ook hier gaan mijn gedachten onwillekeurig uit naar de vorige brief waar mijn taxichauffeur Herzl zijn niet-religieuze familie niet zag op de Bar Mitzwa van zijn zoon. Want zijn familie had het te druk met 'geld verdienen', terwijl de kant van de vrome familie van zijn wel aanwezig was.
Het is bon ton, dat je als volwassne voor jezelf kiest gezond egoïsme, assertiviteit heet dat, gezond narcisme. De ervaring leert dat het altruistische zonder godsdienst ook verdwijnt binnen de hulpverlening.
De vorige week kwam een vrouw op het spreekuur met ADHD (Attention Deficit Hyperactive Disorder) en zij bleek ook een verhoogde schildklierfunctie te hebben waarvoor ze medicatie ontving op voorschrift van de internist. 'Haar motor is op hol geslagen'. Ik dacht dat is wat er aan de hand is! De internist verschafte medicatie, ontkenning, loochening heet dat in mijn vak. De achterliggende stress, die minstens voor de helft zo niet meer de oorzaak is van al haar problemen.
De internist denkt het goed te doen in zijn rechtlijnige door wetenschappelijk onderzoek gesteunde denken, "gelukkig" had de psycholoog ook al een en ander met haar besproken. Mijn doorbreken van haar loochening was toch iets waar ze nauwelijks aan wilde. Zij kwam bij mij alleen om haar medicijnen te halen terwijl er aan haar klachten iets heel anders ten grondslag lag. Met heel veel moeite kon ik haar overtuigen om orde te maken!
Het is zoveel gemakkelijker om een medische oorzaak aan alles te veronderstellen.
Deze gedachte wordt in de mensen gesterkt en hiermee wordt loochening en ontkenning van hun problemen bij de patient bevorderd.
Het bespreken van haar stress als oorzaak van haar problemen is gelukt omdat de behandelend psycholoog dit ook al met haar besproken had. Zij met veel angst, pijn, wanhoop en nare emoties die verwerkt moeten worden wil er echt verbetering in haar situatie komen. Deze verbetering is anders onhaalbaar en een chronisch ziek zijn kan een konsekwentie hiervan zijn.
Ik denk dat er in Nederland alleen honderdduizenden mensen zijn die zich gesteund door het medisch denken zichzelf voor de gek houden en zichzelf een rad voor de ogen draaien. Zelfbedrog heet dat.
Er gebeurde natuurlijk meer in de praktijk. Er meldde zich een patient voor een second opinion bij schizofrenie. Hieer een zefde beel de diagnose was schizofrenie en bijbehorende medicatie. Alleen de diagnose klopte niet. De patient is teruggegaan naar het hoofd van de afdeling zijn psychiater prof X en die heeft deze diagnose onmiddellijk teruggedraaid. Als gevolg van deze verkeerde diagnose mocht de patient zijn dochter niet zien, dus op valse gronden, de schade is nog niet ongedaan gemaakt.
Beide bovengenoemde voorbeelden zijn absoluut niet zeldzaam in Nederland. Foutief diagnosticeren, eenzijdig, op medische gronden gebeurd dit bij honderdduizenden patienten. Ook in de psychiatrie gebeuren dit soort zaken bij tientallen mensen per week.
Het zal je maar gebeuren.
Deze week zag ik een presentatie van rabbijn Shmuel Katz over Thora en religie. Rabbijn Katz beschreef een ontmoeting van Freud met rabbijn Bloch met als onderwerp de grote kabbalist rabbijn Chaim Vital. In 1925 heeft rabbijn Bloch een boek geschreven over Rabbijn Chaim Vital. Freud zei over dit boek: "THIS IS PURE GOLD".Dit boek beschrijft de ontwikkeling van de (Joodse) ziel - van nefesh, de oorspronkelijke staat naar nesjomme en ruach. Later zou Freud in een brief uit 1937 aangeven dat hij in zijn leven geen tijd heeft gehad om Hebreeuws te leren, zijn moeders taal om zodoende de Thora te bestuderen.
Door deze afzijdigheid van Freud zijn belangrijke basiskwaliteiten van de Joodse ziel buit de scope van de psychoanalyse en psychotherapie gebleven met als meest centrale eigenschap de Chessed.
Chessed datgene aan een ander geven wat hij nodig heeft. In de somatische geneeskunde is het nog veel erger. Involvering wordt gezien als gebrek aan wetenschappelijke objectiviteit, met alle gevolgen van dien.
Rabbijn Dessler schrijft in een kommentaar op parashat Shemot dat je op details moet letten. De Nederlandse uitdrukking 'wie het kleine niet eert is het grote niet weert' sluit hier op aan. Rabbijn Dessler beschrijft in een verhaal dat twee mensen 1 munt hebben verdient en deze munt kunnen zij niet in tweeen delen. Dan besluiten zij een brood te kopen want dat kunnen zij wel in tweeen delen. Toen het brood was gedeeld zei een van hen "ach, wat moet ik met een half brood" en gaf het aan zijn vriend met wie hij samen het werkt gedaan had. Rabbijn Dessler schrijft dat het karakter van een mens manifesteert zich niet in de grote daden, maar juist in de kleine daden. Niet het onderste uit de kan willen, maar bescheidenheid en de wil om een ander het beste te gunnen.
In de somatische geneeskunde is het nog veel en veel erger. Involvering zou dan de objectieve beoordeling in de weg staan.
Rabbijn Asher Freund een zevende generatie Jeruzalemse rabbijn voegt het volgende toe over deze parashat Shemot: "Heb je een briljant idee dan denk je dat jij het bedacht hebt. Nee, dan heb je het helemaal mis. G'd heeft jou deze gedachten gegeven".
Ja natuurlijk wat verwacht je anders, natuurlijk zal een rabbijn zoiets zeggen.
De wetenschap heeft tot op heden geen goed inzicht gegeven hoe de psychoanalyse werkt. Helaas, zachtjes uitgedrukt, werkt er niet veel binnen de psychoanalyse. Wat zij eigenlijk zeggen is: Therapeut trek jezelf terug dan krijgen de therapeutische krachten de kans en dan dan de mens zijn integriteit (terug)vinden. Productieve stiltes zijn een voorwaarde voor de therapeutische relatie uiteraard gebaseerd op kennis.
Maar wat precies in de samenwerking tussen therapeut en patient werkt is niet bekend en ook hier geeft het religieus denken nieuwe aanknopingspunten. Wacht de belangrijke momenten af en G'd kan zijn werk doen.
19 januari begint in Jeruzalem het jaarlijkse congres van Nephesh. Een organisatie van vrome therapeuten in Israel. Het wordt druk bezocht door ongeveer driehonderd mensen, georganiseerd door mevrouw Judith Guedalia, dochter van een Nederlandse emigranten familie.
Zal er daar belangstelling zijn voor deze denkbeelden? Deze organisatie heet Nephesh, maar helaas men is daar helemaal niet geinteresseerd hoewel het religieuze therapeuten zijn maar zij doen hun werk niet volgens de religieuze principes.
Mijn vroegere dorpsgenoot en leeftijdsgenoot, Johan Cruijff (wij voetbalden en ruzieden elke dag na schooltijd in de speeltuin van Betondorp of op het kleiveldje naast de Groen van Prinsterer school waar hij leerde). Johan schreeft in een artikel in de Volkskrant: "Zoals zo vaak ik geef advies NU met de kennis van Straks". Helemaal waar, helaas, deze beschreven kennis is de kennis van Straks, morgen de kennis van de toekomst. Het is wel zo dat als er iemand recht heeft op deze kennis dan is het de patient NU en niet STRAKS.
Jacob Velleman
Amsterdam wordt wel het Jeruzalem van het westen genoemd, derhalve is het echt 'out of tune' dat ik mijn vijfde michtav in Amsterdam schrijf en niet vanuit Jerusalem.
De Jiddische naam voor Amsterdam is Mokum een naam die vele Amsterdammers overgenomen hebben. Over 'Makom Haze', deze Plaats de plaats waar Jacob Awinoe, sliep net buiten Israël op een kussen van stenen.
Dit schreef ik in mijn vorige michtav en ontleende daarin een belangrijke basiseigenschap voor de psychotherapeut, met ijver (zealous) en met hart en ziel voor je patiënt werken.
Het is niet zo dat er in nederland niets interessants gebeurd op het gebied van de psychotherapie.
Ik zag een programma van Catheryne Keyl op de EO televisie, een interview met Clara Sies, een vrouw die Christelijk is geworden van Joodse huize.
Zij was na de oorlog Christelijk geworden met name omdat het Christendom veel meer onvoorwaardelijke opvang en vergiffenis bood dan het Jodendom van net na de oorlog en wat natuurlijk hard nodig was voor haar, die als zoveel Joodse mensen bijna al haar familie had verloren tijdens de oorlog. Het is waar dat er voor de Joden geen opvang was na de oorlog.
Aanvankelijk werd mijn interesse door iets heel anders getrokken zij is samen met haar man oprichter van een voedselbank die 20,000 maaltijden per week uitdeelt. Ja 20,000! Net zoveel als Jad Ezra in Jeruzalem en de beelden zijn hetzelfde. Massa's vrijwilligers die zich hier gedisciplineerd en ijverig voor inzetten, evenals Jad Ezra op basis van geloof. Ook hier gaan mijn gedachten onwillekeurig uit naar de vorige brief waar mijn taxichauffeur Herzl zijn niet-religieuze familie niet zag op de Bar Mitzwa van zijn zoon. Want zijn familie had het te druk met 'geld verdienen', terwijl de kant van de vrome familie van zijn wel aanwezig was.
Het is bon ton, dat je als volwassne voor jezelf kiest gezond egoïsme, assertiviteit heet dat, gezond narcisme. De ervaring leert dat het altruistische zonder godsdienst ook verdwijnt binnen de hulpverlening.
De vorige week kwam een vrouw op het spreekuur met ADHD (Attention Deficit Hyperactive Disorder) en zij bleek ook een verhoogde schildklierfunctie te hebben waarvoor ze medicatie ontving op voorschrift van de internist. 'Haar motor is op hol geslagen'. Ik dacht dat is wat er aan de hand is! De internist verschafte medicatie, ontkenning, loochening heet dat in mijn vak. De achterliggende stress, die minstens voor de helft zo niet meer de oorzaak is van al haar problemen.
De internist denkt het goed te doen in zijn rechtlijnige door wetenschappelijk onderzoek gesteunde denken, "gelukkig" had de psycholoog ook al een en ander met haar besproken. Mijn doorbreken van haar loochening was toch iets waar ze nauwelijks aan wilde. Zij kwam bij mij alleen om haar medicijnen te halen terwijl er aan haar klachten iets heel anders ten grondslag lag. Met heel veel moeite kon ik haar overtuigen om orde te maken!
Het is zoveel gemakkelijker om een medische oorzaak aan alles te veronderstellen.
Deze gedachte wordt in de mensen gesterkt en hiermee wordt loochening en ontkenning van hun problemen bij de patient bevorderd.
Het bespreken van haar stress als oorzaak van haar problemen is gelukt omdat de behandelend psycholoog dit ook al met haar besproken had. Zij met veel angst, pijn, wanhoop en nare emoties die verwerkt moeten worden wil er echt verbetering in haar situatie komen. Deze verbetering is anders onhaalbaar en een chronisch ziek zijn kan een konsekwentie hiervan zijn.
Ik denk dat er in Nederland alleen honderdduizenden mensen zijn die zich gesteund door het medisch denken zichzelf voor de gek houden en zichzelf een rad voor de ogen draaien. Zelfbedrog heet dat.
Er gebeurde natuurlijk meer in de praktijk. Er meldde zich een patient voor een second opinion bij schizofrenie. Hieer een zefde beel de diagnose was schizofrenie en bijbehorende medicatie. Alleen de diagnose klopte niet. De patient is teruggegaan naar het hoofd van de afdeling zijn psychiater prof X en die heeft deze diagnose onmiddellijk teruggedraaid. Als gevolg van deze verkeerde diagnose mocht de patient zijn dochter niet zien, dus op valse gronden, de schade is nog niet ongedaan gemaakt.
Beide bovengenoemde voorbeelden zijn absoluut niet zeldzaam in Nederland. Foutief diagnosticeren, eenzijdig, op medische gronden gebeurd dit bij honderdduizenden patienten. Ook in de psychiatrie gebeuren dit soort zaken bij tientallen mensen per week.
Het zal je maar gebeuren.
Deze week zag ik een presentatie van rabbijn Shmuel Katz over Thora en religie. Rabbijn Katz beschreef een ontmoeting van Freud met rabbijn Bloch met als onderwerp de grote kabbalist rabbijn Chaim Vital. In 1925 heeft rabbijn Bloch een boek geschreven over Rabbijn Chaim Vital. Freud zei over dit boek: "THIS IS PURE GOLD".Dit boek beschrijft de ontwikkeling van de (Joodse) ziel - van nefesh, de oorspronkelijke staat naar nesjomme en ruach. Later zou Freud in een brief uit 1937 aangeven dat hij in zijn leven geen tijd heeft gehad om Hebreeuws te leren, zijn moeders taal om zodoende de Thora te bestuderen.
Door deze afzijdigheid van Freud zijn belangrijke basiskwaliteiten van de Joodse ziel buit de scope van de psychoanalyse en psychotherapie gebleven met als meest centrale eigenschap de Chessed.
Chessed datgene aan een ander geven wat hij nodig heeft. In de somatische geneeskunde is het nog veel erger. Involvering wordt gezien als gebrek aan wetenschappelijke objectiviteit, met alle gevolgen van dien.
Rabbijn Dessler schrijft in een kommentaar op parashat Shemot dat je op details moet letten. De Nederlandse uitdrukking 'wie het kleine niet eert is het grote niet weert' sluit hier op aan. Rabbijn Dessler beschrijft in een verhaal dat twee mensen 1 munt hebben verdient en deze munt kunnen zij niet in tweeen delen. Dan besluiten zij een brood te kopen want dat kunnen zij wel in tweeen delen. Toen het brood was gedeeld zei een van hen "ach, wat moet ik met een half brood" en gaf het aan zijn vriend met wie hij samen het werkt gedaan had. Rabbijn Dessler schrijft dat het karakter van een mens manifesteert zich niet in de grote daden, maar juist in de kleine daden. Niet het onderste uit de kan willen, maar bescheidenheid en de wil om een ander het beste te gunnen.
In de somatische geneeskunde is het nog veel en veel erger. Involvering zou dan de objectieve beoordeling in de weg staan.
Rabbijn Asher Freund een zevende generatie Jeruzalemse rabbijn voegt het volgende toe over deze parashat Shemot: "Heb je een briljant idee dan denk je dat jij het bedacht hebt. Nee, dan heb je het helemaal mis. G'd heeft jou deze gedachten gegeven".
Ja natuurlijk wat verwacht je anders, natuurlijk zal een rabbijn zoiets zeggen.
De wetenschap heeft tot op heden geen goed inzicht gegeven hoe de psychoanalyse werkt. Helaas, zachtjes uitgedrukt, werkt er niet veel binnen de psychoanalyse. Wat zij eigenlijk zeggen is: Therapeut trek jezelf terug dan krijgen de therapeutische krachten de kans en dan dan de mens zijn integriteit (terug)vinden. Productieve stiltes zijn een voorwaarde voor de therapeutische relatie uiteraard gebaseerd op kennis.
Maar wat precies in de samenwerking tussen therapeut en patient werkt is niet bekend en ook hier geeft het religieus denken nieuwe aanknopingspunten. Wacht de belangrijke momenten af en G'd kan zijn werk doen.
19 januari begint in Jeruzalem het jaarlijkse congres van Nephesh. Een organisatie van vrome therapeuten in Israel. Het wordt druk bezocht door ongeveer driehonderd mensen, georganiseerd door mevrouw Judith Guedalia, dochter van een Nederlandse emigranten familie.
Zal er daar belangstelling zijn voor deze denkbeelden? Deze organisatie heet Nephesh, maar helaas men is daar helemaal niet geinteresseerd hoewel het religieuze therapeuten zijn maar zij doen hun werk niet volgens de religieuze principes.
Mijn vroegere dorpsgenoot en leeftijdsgenoot, Johan Cruijff (wij voetbalden en ruzieden elke dag na schooltijd in de speeltuin van Betondorp of op het kleiveldje naast de Groen van Prinsterer school waar hij leerde). Johan schreeft in een artikel in de Volkskrant: "Zoals zo vaak ik geef advies NU met de kennis van Straks". Helemaal waar, helaas, deze beschreven kennis is de kennis van Straks, morgen de kennis van de toekomst. Het is wel zo dat als er iemand recht heeft op deze kennis dan is het de patient NU en niet STRAKS.
Jacob Velleman
Abonneren op:
Posts (Atom)
Populaire berichten
-
Toch iets interessants te melden over de afkomst van Kate Middleton, de vrouw van prins William. Kate's moeder is Carol Middleton, docht... -
Een verhaal over Suriname Op dit moment leven er niet veel joden in Suriname. Maar van die weinige joden die er zijn, ken ik twee tsaddik... -
Rabbijn reb Asher Freund Hij wordt ook wel de profeet van onze tijd genoemd. Elke belangrijke vraag in het leven ging ik naar hem toe. Hij...
-
Volgens meerdere bronnen, is de 5773ste pasoek (vers) van de Thora is van Parasjat Ha'azinoe (Devarim 32:21) Deuteronomium : הֵם... -
In de periode van de tweede tempel hielden de joden zich bezig met Tora studie en het vervullen van de geboden die G'd het Joodse volk h... -
Op 27 november verscheen een artikel in de krant NRG (Maariv) dat de Wakf plannen maakt om de Sha'ar Harachamiem (de Gouden Poort) ... -
De Israëlische archeologen hebben een vondst gedaan, een gouden bel die aan de kleding van de priester was bevestigd uit de periode van de t... -
Parshat Bamidbar begint met de telling van het Joodse Volk. Je zou kunnen denken dat iedereen gewoon 'een nummer op de lijst is'. M...
-
1. Het is een van de belangrijke mitswot van de Tora om liefdadigheid te geven, want er staat: "U zult zeker uw hand voor hem (d.w.z. v...
-
De Talmoed in Mesechet Sota 49 B, tekenen beschreven van de tijd dat de komst van Mashieach zal inluiden. - Brutaliteit zal toenemen - De dr...
