Wiesje de Lange werd geboren in Nederland in 1938 als Wiesje Samuel Prins (later Lea de Lange – Samuel Prins). Als klein kind heeft zij tijdens de Tweede Wereldoorlog ondergedoken gezeten op verschillende adressen. Deze periode en de naoorlogse jaren hebben haar leven gestempeld. Zowel haar opvoeding in Nederland als haar wonen in Israël sinds 1964.
In Nederland ontmoette ze man Ab de Lange en samen stichtten ze een gezin en maakten alija naar Israël. Ze werden gezegend met kinderen en kleinkinderen. Hier genoten ze beiden intens van, omdat het gemis van degenen die werden omgebracht tijdens de Shoah, altijd voelbaar bleef.
Wiesje groeide op in de Achterhoek, sprak in Israël vloeiend Hebreeuws, deed meestal drie dingen tegelijk. Dat leverde een aparte spreek en schrijftaal op, je luisterde of las heel geboeid, maar moest goed opletten om alles te volgen. Haar standpunten waren duidelijk en daar viel niet veel op af te dingen. In haar laatste boek, Mee luisteren met Israël, schreef zij over haar land en volk:
“Israël, is door de wereld bestreden als geen ander volk, vervolgd, gemarteld, gedood maar nimmer bejegend met onverschilligheid. De hoeveelheid energie die de wereld verspilde aan de verwoesting van Israël is niet te becijferen. Het komt mij voor dat het dit doel is dat constant ergens op aarde bovenaan een agenda geschreven staat vanaf de eerste Jood op aarde”.
Was Wiesje heel duidelijk over wat de volken haar volk aangedaan hadden en nog doen, ze besteedde ook een groot deel van haar spreken en schrijven over wat haar volk betekend voor de andere volken.
Van Wiesje heb ik geleerd hoe belangrijk het is om de waarheid te zeggen ondanks het feit dat je veel tegenstand kan verwachten. Wiesje een vrouw met enorme liefde voor haar volk, een ware Jiddische Mamme! Moge haar ziel gebundeld worden in de keten van eeuwig leven. Haar herinnering is voor mij een beracha (zegen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten